W chirurgii ginekologicznej największe znaczenie ma ręka i oko operatora. Każdy zabieg pozwala na lepsze poznawanie siebie i swoich możliwości – zarówno manualnych, jak i psychicznych. Nic nie da się porównać z satysfakcją, jaka towarzyszy wygranej z chorobą pacjenta i własnymi słabościami, ograniczeniami, dylematami, niepokojami.
Czytałem „Schizofrenię” Antoniego Kępińskiego jako student, potem jako młody psychiatra, i czytam teraz, kiedy patrzę na moje życie zawodowe, spędzone wśród osób chorujących na schizofrenię, z pewnego oddalenia. Za każdym razem było to trochę inne odczytanie, ale pozostawiało wspólne uczucie, że Profesor wysyła nas na „misję niemożliwą”: zrozumieć i leczyć schizofrenię. Wysyła, bo jest przekonany, że się powiedzie.
Alergologia zafascynowała go swoją tajemniczością i niezwykle dynamicznym rozwojem. Prof. Edward Zawisza jest jednym z najbardziej cenionych ekspertów w tej dziedzinie.
Julian Talko-Hryncewicz to polski lekarz, antropolog, etnograf, archeolog-amator, profesor Uniwersytetu Wileńskiego i Jagiellońskiego, członek Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Umiejętności. Prowadził badania etnograficzne, antropologiczne i archeologiczne w południowej Polsce, na Ukrainie i Syberii.
Jazda na rowerze to jedna z najpopularniejszych form rekreacji. Jest to nie tylko doskonały sposób na spędzanie wolnego czasu, lecz także wspaniały trening poprawiający kondycję, wzmacniający mięśnie i rzeźbiący sylwetkę.
Robię tyle rzeczy, że czasem sama się zastanawiam, jak znajduję czas, żeby spać. A dla mnie to ważne, bo jestem absolutnym śpiochem. Mam 4-letnią córeczkę Maję, więc normalnie prowadzę dom, gotuję, robię zakupy. Oprócz tego piszę felietony. A raz w miesiącu – uwaga, tu zdradzam tajemnicę – jeżdżę do Gruzji i jestem tam tydzień. Uczę dzieci w polskiej szkole w Tbilisi. Tańczę także w gruzińskim zespole folklorystycznym, chyba jako jedyna Polka w historii. Właśnie kończę pisany do spółki z moimi gruzińskimi przyjaciółmi scenariusz filmu dokumentalnego. To będzie opowieść o Polce, która odkrywa Gruzję, uczy się języka gruzińskiego, tańca, poznaje tamtejszą sztukę, kuchnię, zwyczaje.
Od zawsze marzyłam, żeby zagrać w filmie kostiumowym, w dużej historycznej produkcji. Ponieważ interesuję się carską Rosją, może odpowiednim filmem byłaby kolejna wersja Anny Kareniny… Chciałabym również mieć możliwość zaprezentowania swoich umiejętności w roli złożonej psychologicznie, kiedy bohaterem targają silne emocje lub kiedy trzeba pokazać jego rozwój emocjonalny. Takie role są najlepiej zapamiętywane przez widzów, a dla aktora stanowią z jednej strony największe wyzwanie, z drugiej zaś dają możliwość wykazania się kunsztem i umiejętnościami, stanowiąc jednocześnie szczyt zawodowego spełnienia. Gdybym mogła zagrać taką rolę w filmie Pedro Almodóvara, byłoby to dla mnie spełnienie zawodowych marzeń.
Olga Stalinger znana tancerka, instruktorka tańca nowoczesnego, choreograf, sędzia zawodów tanecznych, ambasadorka preparatu MethodDraine Minceur, aktualnie menadżer marketingu i sprzedaży.
To tylko wybrane zajęcia, którym oddaje się ta niezwykła kobieta.
Na początku był taniec
Kiedy była jeszcze małą dziewczynką, podczas spaceru, w parku, zobaczyła pokaz tańca i to ją urzekło. Fascynacja była tak silna, że Olga zmusiła rodziców, aby zapisali ją na kurs tańca. I tak to się wszystko zaczęło.
Aby dokonywać trafnych i kompletnych analiz rzeczywistości, potrzeba wszechstronności i odpowiedniej wrażliwości na świat. Tylko jak wykształcić w sobie takie połączenie?
U Alaina Badiou może to być romans ze skrajną lewicą i zaangażowanie w ruch komunistyczny. Może to być pasja literaturą i związane z nią talenty pisarskie oraz dramaturgiczne. Może to być wreszcie połączenie studiów nad teorią matematyki z fascynacją antysystemowymi pismami. Ale abstrahując od przyczyn, Alain Badiou krytykując zarówno analityczną jak i postmodernistyczną szkołę filozoficzną, jest obecnie jednym z najsłynniejszych i najbardziej oryginalnych współczesnych filozofów francuskich.
W grudniu 2008 roku w Cleveland zespół chirurgów kierowany przez Polkę – prof. Marię Siemionow dokonał pierwszego pełnego przeszczepu twarzy. Było to wydarzenie przełomowe, a polska chirurg pojawiła się na pierwszych stronach gazet na całym świecie.
Maria Siemionow, z domu Maria Kusza, urodziła się 3 maja 1950 roku w Krotoszynie. W latach 1968-1974 studiowała na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Poznaniu. Tak wspomina swoje pierwsze kroki na studiach: „Ćwiczenia w prosektorium i studiowanie zwłok były tylko wstępem do anatomii, takim wymoczonym w formalinie przeglądem. Rzeczywista lekcja anatomii zaczyna się, kiedy młody chirurg myje się przed operacją z bardziej doświadczonym kolegą… taki jest początek prawdziwej nauki anatomii, bo nie jest nią sama wiedza o nazwach organów czy ich rozmieszczeniu, ale wiedza o oporze, jaki różne tkanki stanowią dla ostrzy i igieł.”
Profesor Maciej Małecki jest współodkrywcą genu predysponującego do cukrzycy typu 2. Uważa, że zdobycze nauki są ważne nie tylko dla tych, którzy się nią zajmują, ale przede wszystkim dla pacjentów.
Za pracę doktorską „Poszukiwanie genów predysponujących do cukrzycy typu 2 w obrębie chromosomu 20q” (najlepszy doktorat roku 1999 w dziedzinie medycyny klinicznej niezabiegowej) otrzymał nagrodę im. Aurelii Baczko. W latach 1996-1999 był na stażu naukowym w Joslin Diabetes Center przy Harvard Medical School w Bostonie. W 2004 roku zrobił habilitację, a w 2009 został profesorem nauk medycznych.
Dokąd zmierza współczesna demokracja? Czy możliwe jest współdziałanie lewicy i prawicy? Skąd biorą się sukcesy populistów?
W erze kryzysu gospodarczego, manifestacji młodzieży i rozważań nad zaletami i wadami kapitalizmu, coraz większy posłuch zyskują filozofowie krytyczni wobec rzeczywistości, oferujący analizy obecnego stanu rzeczy i propozycje zmian. Chantal Mouffe to jedna z nich – czołowa postać lewicowej filozofii politycznej. W swych rozważaniach nad działalnością państwa i dialogiem na scenie politycznej dowodzi, że filozofia i polityka często idą w parze.
Rewolucjonistka
Maria Skłodowska-Curie jest jedyną kobietą, która otrzymała nagrodę Nobla w dwóch różnych dziedzinach. Jej przełomowe odkrycia przyczyniły się do rozwoju nauki, a w szczególności medycyny.
Rok 2011 został uznany przez Sejm RP rokiem Marii Skłodowskiej-Curie, aby uhonorować setną rocznicę przyznania polskiej badaczce nagrody Nobla w dziedzinie chemii za odkrycie polonu i radu. Z pewnością jest ona jedną z niewielu kobiet, których odkrycia zmieniły oblicze współczesnej nauki. Mało kto jednak wie, jaka była na co dzień. Warto bliżej poznać tę barwną postać.
„Tylko życie poświęcone innym, jest warte przeżycia” – te słowa Alberta Einsteina doskonale opisują postawę prof. Franciszka Kokota. Bo dla niego życie pacjentów jest najważniejsze, warte największych poświęceń.
Kim jest dla mnie prof. Franciszek Kokot? Przede wszystkim człowiekiem, który uratował mi życie – wspomina Urszula Pilśniak. – Kilka miesięcy leżałam na intensywnej terapii. Byłam umierająca. Inni lekarze nie wiedzieli już, jak mnie ratować, ale wiedzieli, kogo wezwać w takiej sytuacji. Prof. Kokot podjął błyskawiczną decyzję i przywrócił mnie życiu. Zawsze będę mu za to wdzięczna. Z kolei prof. Jan Duława dodaje: – Autorytet Franciszka Kokota nie wynika z jakiegokolwiek tytułu, jaki mu nadano, ani z funkcji, którą kiedykolwiek sprawował, ale z powszechnego uznania dla jego metody używania rozumu i głębszego wglądu w sprawy, którym poświęcił życie.
Czy możliwa jest moralność bez Boga? Czy odrzucenie koncepcji wszechwładnej istoty oceniającej nasze czyny prowadzi do hedonizmu? Czy świecki humanizm jest religią?
Paul Kurtz jest pragmatykiem i religijnym sceptykiem, nazywany przez niektórych „ojcem świeckiego humanizmu”. To człowiek z nieocenionymi zasługami dla ruchów racjonalistycznych i humanistycznych całego świata.
Medal „Gloria Medicinae” jest najwyższym odznaczeniem Polskiego Towarzystwa Lekarskiego. Jedynym przyznawanym przez 40-osobową Kapitułę lekarzy tylko dziesięciu wybitnym lekarzom rocznie. Na honorowym dyplomie, który oprócz medalu, dostaje laureat, widnieje taka sentencja: „Za ofiarną służbę ludziom, za najwyższy szacunek dla zdrowia i życia ludzkiego, za sumienne i godne wykonywanie sztuki leczenia, za podtrzymywanie honoru i szlachetnych tradycji stanu lekarskiego, za tworzenie nieprzemijających wartości dla dobra Polskiego Towarzystwa Lekarskiego…”.
„Najtrudniej jest znaleźć uznanie we własnym domu, dlatego tak przeżywam zaszczyt, jaki mnie dzisiaj spotyka – uhonorowanie mnie doktoratem honoris causa w mojej macierzystej uczelni, Politechnice w Poznaniu”. Tymi słowami 27 maja tego roku prof. dr hab. Tadeusz Maliński, z Ohio University w USA, rozpoczął swój uroczysty wykład.
Dr Józef Hornowski uważał, że medycyna jest jak dobry jacht. Potrzebuje sternika (to rola młodych) i balastu (to zadanie dla starych). On sam był takim balastem – który nie obciąża, ale pozwala śmiało płynąć do przodu. O ludziach, których leczył, mówił z szacunkiem: „Cisi bohaterowie dociekań, eksperymentów, ale i pomyłek lekarskich”. Umiał ich słuchać. Doktor Józef Hornowski zawsze powtarzał, że nie może być dobrym lekarzem ktoś, kto nie jest dobrym człowiekiem. On był jednym i drugim.
Giorgio Agamben jest jednym z najbardziej znanych włoskich myślicieli, czołową postacią we współczesnej filozofii kontynentalnej, literaturoznawcą, estetykiem i analitykiem pozycji człowieka we współczesnym świecie.
Dominująca anglosaska szkoła filozoficzna często sytuuje europejskich filozofów na marginesie ich dziedziny, nie przyznając im zbyt wielu zasług i nie kierując ich w stronę wydziałów lingwistycznych, kulturoznawczych i teorii literatury. Jednak nawet amerykanie przyznają, że Giorgio Agambenem marginalny zdecydowanie nie jest. Jego prace nie stronią od kontrowersji, dotykają problematyki politycznej, etycznej, lingwistycznej, a także wpływów totalitaryzmu (obecnego według niego także w liberalnych demokracjach) i kondycji człowieczeństwa wobec niewyobrażalnych zagrożeń, takich jak holocaust.
Profesor Stanisław Sterkowicz na emeryturze organizował lekarskie życie naukowe we Włocławku, był aktywnym i pełnym pasji publicystą, laureatem wielu nagród literackich i honorowym członkiem Unii Polskich Pisarzy Lekarzy.
Profesor Sterkowicz pisał w swojej książce „Dziejach nieludzkiej medycyny”: „Czas zaciera ślady. Nie zapominajmy jednak, że w XX wieku żyli tacy lekarze-zbrodniarze, że z ich rąk zginęło wiele tysięcy bezbronnych i niewinnych ludzi. Ich jedyną winą było to, że byli innej narodowości lub mieli odmienne niż rządzący przekonania. Liczba ofiar zbrodni niemieckich lekarzy była ogromna. Nie zapominajmy ani tych zbrodni, ani tych lekarzy-morderców spod znaku swastyki”. Nie zapominajmy. Ale miejmy zawsze świadomość, że historia poucza, iż człowiekowi nie należy ufać. Profesor pisał o wojnie. A dziś? Oczywiście, jest to inna skala, ale… Techniki genetyczne umożliwiają ciche i wyrafinowane metody. Eugenika nie zniknęła z myślenia współczesnych. To, zresztą, nie naziści ją wymyślili. Jest to myśl z XIX wieku i obecnie nie jest ona martwa. Funkcjonuje jako pozytywna i negatywna eugenika będąc de facto awersem i rewersem jednego medalu, czyli nieludzkim barbarzyństwem. I są lekarze, którzy…
Mimo porównywalnej liczby doktorantów i doktorantek na studiach filozoficznych, tzw. „elita” filozoficzna jest silnie zmaskulinizowana. Postać Marthy Nussbaum dowodzi jednak, że nie musi to być towarzystwo ekskluzywnie męskie. Martha Nussbaum jest jedyną kobietą widniejącą na liście najczęściej cytowanych filozofów w stanfordzkiej encyklopedii filozofii. Jest również aktywną działaczką na rzecz obrony praw jednostki, zwłaszcza kobiet i mniejszości seksualnych, a także orędowniczką na rzecz humanizmu i sztuki – dziedzin, które w jej opinii kształtują kreatywność i zdolność krytycznego myślenia. Jest członkiem wielu stowarzyszeń naukowych i zdobywczynią licznych stypendiów i nagród. Jej prace skupiają się wokół filozofii starożytnej, filozofii polityki i etyki.
„[…] każdy pracownik medyczny, a zwłaszcza lekarz, spełniając szeroko pojęte zadania z zakresu lecznictwa, diagnostyki i profilaktyki ma jednocześnie przestrzegać prawa, a także realizować powinności wynikające z obowiązującego prawa i uznanych zasad etycznych” – pisze prof. Stefan Raszeja.
Kuriozalnym jest, że szuka się współpracy poza granicami kraju, podczas gdy obok mamy grupę badawczą, która w niczym nie odbiega od tych zagranicznych. I tutaj – uważam – trzeba szukać osób utalentowanych, zaangażowanych i zdeterminowanych do działania. Musimy konsolidować się, zakładać kampusy naukowe. Brakuje nam zaplecza młodych i ambitnych ludzi – trzonu naukowego postępu. Zorganizowanie studentów jest w naszych rękach.
Wiosna to wymarzona pora na spacery. A każdy spacer to okazja, aby zrobić coś dla swojego zdrowia. Samo maszerowanie w wolnym tempie, niestety, nie przynosi wymiernych korzyści w postaci lepszej kondycji czy silniejszych mięśni. Na szczęście, zwykłe wyjście do parku z łatwością można zamienić w pełnowartościowy trening. Aby wzmocnić serce i płuca, wystarczy przyspieszyć. Najskuteczniej działa marsz w tempie podobnym do tego, w jakim śpieszymy się na spotkanie, na które już jesteśmy spóźnieni. Szybko stawiane kroki i obszerniejsza niż zwykle praca ramion przyspieszają tętno i tempo oddychania.