Do dziś w niektórych stacjach radiowych straszy piosenka, z której dowiedzieć się można, że „każda historia ma swój dylemat”. Przypuszczalnie autorowi chodziło o to, że prędzej czy później przychodzą kłopoty. Kiedy jednak mówimy o dylematach etyki lekarskiej, nie chodzi o kłopoty, lecz o sytuację, gdy pojawia się trudny do rozwiązania konflikt zasad, dóbr, wartości.
Na samopoczucie pacjenta olbrzymi wpływ ma postawa lekarza – stopień jego troski i zainteresowania sprawami zdrowia chorego. I czas, jaki mu poświęca.
Ze względów ekonomicznych instytucje związane z ochroną zdrowia na całym świecie popierają zastępowanie leków oryginalnych znacznie tańszymi lekami generycznymi. Nie zawsze jednak taka zamiana jest korzystna dla pacjenta.
Podpisywanie umów z NFZ nie jest pozbawione emocji z obu stron: świadczeniodawcy i płatnika. Różne są przyczyny tworzących się w tym okresie konfliktów. Jedno jest pewne: nie służy to dobrze żadnej ze stron. Traci na tym pacjent, czyli osoba będąca podmiotem całego systemu.
W ciągu kilku miesięcy Trybunał Sprawiedliwości w Strassburgu powinien wydać wyrok w sprawie naruszenia przez Polskę przepisów dyrektywy 2001/83 w części dotyczącej importu docelowego.
Zgodnie z dyrektywą leczenie pacjenta z użyciem leku niezarejestrowanego w danym kraju może się odbywać jedynie w wyjątkowych sytuacjach i na odpowiedzialność lekarza. Tymczasem polski ustawodawca uznał, że stosowanie tego narzędzia może być również podyktowane względami finansowymi.
Rzeczywiście większość dokumentacji medycznej należy archiwizować 20 lat, a – w sytuacji, kiedy dokumenty dotyczą dzieci, które nie ukończyły 2. roku życia, nawet 22 lata. Jeszcze gorzej jest w przypadku pacjenta, który zmarł na skutek uszkodzenia ciała lub zatrucia. Wówczas jego papiery trzeba przechowywać aż 30 lat. Na pocieszenie mogę powiedzieć, że zdjęcia rentgenowskie trzeba archiwizować przez 10 lat, a skierowania na badania lub zalecenia lekarza – tylko 5 lat.
Ustawa o badaniach klinicznych nadal wzbudza pewne kontrowersje. Konieczne są w niej pewne zmiany, które przyczynią się
do lepszego prowadzenia badań klinicznych oraz zwiększenia bezpieczeństwa pacjentów.
Na stronie Ministerstwa Zdrowia opublikowano nową wersję projektu ustawy o badaniach klinicznych (z dnia 18.04.2011 r.) – do poprzedniej wersji zgłaszałem kilka uwag. Teraz też pozwalam sobie na zgłoszenie ponownie uwag i komentarzy, w nadziei, że ustawa ta ułatwi życie badaczy, komisji etycznych oraz innych osób i instytucji wykonujących lub związanych w jakiś sposób z badaniami klinicznymi.
Bóle występują dosyć często u chorych na nowotwory; u około 25 proc. osób ból jest jednym z pierwszych objawów choroby nowotworowej. W czasie leczenia liczba doświadczających bólów zwiększa się: około połowa chorujących na nowotwory będzie odczuwała bóle w czasie leczenia. A przy zaawansowanej chorobie nowotworowej, z przerzutami do kości, czy w okresie schyłkowym, na bóle cierpi aż 75 proc. chorych. Te bóle powinny być leczone; pozostawienie chorego z bólem nie ma żadnego uzasadnienia. Nie ma pozytywnych efektów, tylko negatywne. Nieleczony ból ma wpływ na jakość życia chorych, a nawet na sam przebieg choroby nowotworowej. Po pierwsze, to niepotrzebne cierpienie i myślenie cały czas o chorobie, która postępuje. Po drugie, ból ogranicza. A więc, nie dość, że jest się chorym, to jeszcze wyłączonym z życia przez ból. Moim zdaniem, ból ma negatywny wpływ na przebieg choroby, na pewno ma działanie immunosupresyjne.
Nawet 300 godzin pracy miesięcznie to lekarska norma w Polsce. Nowe przepisy miałyby nakładać jednakowe ograniczenia na lekarzy pracujących na kontraktach i zatrudnionych na etatach.
Temat przepracowania lekarzy pojawia się za każdym razem, gdy na światło dzienne wychodzą szczegóły ukazujące patologię naszego systemu pracy. W lipcu tego roku zmarł w szpitalu w Głubczycach 52-letni anestezjolog, który dyżurował piątą dobę z rzędu. Niedługo potem w prasie ukazał się wywiad z młodą rezydentką ginekologii. Opowiadała ona o typowym miesiącu swojej pracy, czyli o ponad 300 godzinach spędzonych w czterech zakładach opieki zdrowotnej. Lekarz poddany tak dużemu obciążeniu, nie jest zdolny do utrzymania wysokiego standardu świadczonych usług medycznych, a także – najzwyczajniej – działa na szkodę własną.
Cystic fibrosis (also known as mucoviscidosis) is a recessive multi-system inherited chronic disease that affects about 70 000 children and adults worldwide. CF is most common among Caucasians. One in 25 Europeans carries one allele for CF. The disease is characterized by abnormal transport of chloride and sodium across epithelium, which leads to produce unusually thick, sticky mucus that clogs the lungs and leads to life-threatening lung infections. The mucus also obstructs the pancreas and stops natural enzymes from helping the body absorb food.
Na jakość usług w aptece składa się nie tylko stosunek farmaceuty do pacjentów, jego prezencja, kompetencje, kultura osobista, ale też wygląd i wyposażenie samej apteki.
Klasyczna koncepcja marketingowego zarządzania przedsiębiorstwem wyrosła z harmonizowania działań, nazwanych zasadą 4P. Odwoływała się ona do tworzenia spójnego programu, łączącego produkt z ceną, dystrybucją oraz promocją. Jednak wzrost znaczenia usług we współczesnej gospodarce poszerzył tę koncepcję do 7P. Wprowadzono dodatkowo trzy ważne, związane z usługami elementy: ludzi (People), proces świadczenia usług (Process) i świadectwo materialne (Phisical Evidence).
Robert B. Cialdini to niekwestionowany lider w prowadzeniu badań na temat reguł wywierania wpływu na ludzi. Omawiana publikacja jest warta szczególnej uwagi farmaceutów i osób prowadzących apteki.
W każdym z pięćdziesięciu krótkich (po 2-4 strony) rozdziałów, pokazano proste, a przy tym skuteczne, metody perswazji. Autorzy przyjmują partnerski punkt widzenia, czyli dbają zarówno o zadowolenie pacjenta, jak również o poziom obrotów i marży apteki (przedsiębiorstwa).
Każda choroba wywiera ogromny wpływ na całą rodzinę pacjenta, i somatyczna, i psychiczna. Różnica polega na tym, że w depresji występują dolegliwości fizyczne i psychiczne jednocześnie. Chory, zanim trafi do psychiatry czy psychologa, na ogół odwiedza wielu innych specjalistów: internistę, kardiologa, ginekologa, itd. Rodziny na początku są zaangażowane w wykonywanie różnych badań diagnostycznych i wizyty u specjalistów. Kiedy otrzymują informację, że wszystko z ciałem jest w porządku, a chory nadal cierpi, to rodzina zaczyna się niecierpliwić, a jednocześnie narasta w niej poczucie winy, że nie potrafi się pomóc. Dochodzi irytacja: ręce ma zdrowe, nogi zdrowe, a leży i nie robi nic, i mówi, że jest chory. Bardzo ważna jest terapia. Rodzina powinna przekonać chorego, żeby się chciał leczyć. A to jest bardzo trudne, bo chory uważa, że leczyć się nie musi, bo to jest mu niepotrzebne. Jest już taki do niczego, taki nieudacznik, że żadne leczenie tego nie zmieni.
Dopuszczenie leku do obrotu opiera się zawsze na podstawie oceny stosunku korzyści jego stosowania do ewentualnego ryzyka działań niepożądanych. W związku z tym powstała konieczność stworzenia systemu nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii, który z jednej strony miał poznawać tę drugą stronę leku, z drugiej przyczyniać się do poprawy bezpieczeństwa jego stosowania. Chodziło głównie o pewne grupy pacjentów: dzieci i młodzież, kobiety ciężarne, kobiety karmiące, dla których ograniczenie czynników ryzyka wystąpienia działań niepożądanych jest szczególnie ważne.
Farmaceuci coraz częściej stają przed dylematem: edukować czy nie edukować pacjentów w zakresie ryzyka podejmowanej terapii. A jeśli tak, to jak robić to najlepiej. Farmaceuta jest tą osobą z kręgu fachowych pracowników opieki zdrowotnej, z którą pacjent widuje się najczęściej. Wyniki badań wykazują, że są to spotkania czterokrotnie częstsze niż w przypadku wizyt lekarskich czy kontaktu chorego z pielęgniarką.
1 stycznia 2012 roku wchodzi w życie Ustawa o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych. Przez wiele miesięcy wzbudzała wiele kontrowersji. I nadal wzbudza. Niektóre zmiany są wręcz rewolucyjne. Jak wpłyną na sytuację aptek, hurtowni i pacjentów?
To, co pacjent zobaczy po wejściu do apteki i co usłyszy od farmaceuty, może znacząco wpłynąć na jego decyzje zakupowe. Warto wiedzieć, jaki jest mechanizm powstawania decyzji zakupowych i w jaki sposób można pacjentowi pomóc w wyborze odpowiednich preparatów. Warto również zastanowić się, jak zachęcić pacjenta do zakupu dodatkowych i przydatnych dla niego produktów, jednocześnie zwiększając obroty apteki.
Według Światowej Organizacji Zdrowia, od 30 do 50 procent pacjentów cierpiących z powodu chorób przewlekłych nie przyjmuje leków zgodnie z zaleceniami lekarza.
Najpierw kilkutygodniowe oczekiwanie na wizytę u specjalisty, później kilkugodzinna kolejka w przychodni, a na koniec w aptece – odmowa przyjęcia recepty… To dzisiejsza zmora pacjentów, aptekarzy i samych lekarzy. A może być jeszcze gorzej.
Krystyna Barbara Kozłowska, rzecznik praw pacjenta, twierdzi, że informacje o leczeniu nierzadko są przekazywane w sposób niezrozumiały. Z drugiej strony pacjenci coraz częściej stawiają sobie diagnozy przez internet. A to z kolei niepokoi lekarzy, bo dr Internet może stać się bardzo złym doradcą w sprawach zdrowotnych.
Rzeczniczka praw pacjenta wystąpiła do ministra zdrowia z prośbą o podjęcie inicjatywy zmierzającej do wprowadzenia w nauczaniu studentów uczelni medycznych zajęć dotyczących komunikacji z pacjentem, w tym metod informowania chorych o przebiegu leczenia.
Z ankiety przeprowadzonej wśród lekarzy wynika, że stosują oni placebo częściej niż deklarują – twierdzi dr Przemysław Bąbel z Instytutu Psychologii UJ.
Psycholog przeprowadził badanie wśród 190 lekarzy pierwszego kontaktu: internistów, specjalistów medycyny rodzinnej oraz pediatrów. Połowę ankietowanych pytano bezpośrednio o stosowanie placebo, a połowę – o stosowanie „niespecyficznych metod leczenia”, przy czym oba z tych terminów w ankietach zdefiniowane były identycznie.
Podawanie aspiryny przed operacją serca może być korzystne dla pacjenta – informuje pismo „Annals of Surgery”.
Jak wykazali specjaliści z Thomas Jefferson University oraz University of California Davis Medical Center (USA), u pacjentów, którym w ciągu pięciu dni poprzedzających operację podawano aspirynę, mniejsze jest ryzyko poważnych komplikacji, takich jak niewydolność nerek, długotrwały pobyt na oddziale intensywnej opieki medycznej czy nawet zgon (w ciągu 30 dni po operacji).
Dzięki metodom pozwalającym określić indywidualne cechy genetyczne pacjentów, można ich leczyć efektywniej i mniejszym kosztem – mówili naukowcy podczas poświęconej medycynie personalizowanej konferencji, która odbyła się 1 grudnia br. w Bazylei.
Coraz lepiej poznajemy mechanizmy chorób – wiele z nich występuje w postaci odmiennych genetycznie podtypów, które mogą się różnić zarówno przebiegiem, jak i rokowaniem. Znając podatność pacjentów na leczenie, możemy podawać leki tylko osobom, u których okażą się skuteczne, zaś chorym, którym by nie pomogły, oszczędzamy skutków ubocznych.
Od 2012 roku, w myśl art. 46 nowej ustawy refundacyjnej, jeżeli lekarz wypisze nieubezpieczonemu pacjentowi receptę na lek refundowany, to poniesie karę finansową.
Lekarz zostanie ukarany także wtedy, kiedy wypisanie leków „nie będzie udokumentowane względami medycznymi”. Oznacza to, że lekarz nie będzie mógł wypisać choremu leku, jeżeli nie będzie miał dowodów (na przykład w postaci badań), że dany lek jest mu potrzebny.