Mimo coraz szerszego stosowania fotokoagulacji laserowej i chirurgicznych metod leczenia, retinopatia cukrzycowa pozostaje wciąż najczęstszą przyczyną ślepoty u osób chorych na cukrzycę w wieku produkcyjnym w krajach rozwiniętych.
Cukrzyca typu 2 jest chorobą uwarunkowaną wielogenowo. Osoby z genotypem diabetogennym mogą jednak nie wykazywać klinicznych objawów przez wiele lat. Polskie Towarzystwo Diabetologiczne (PTD) w swoich wytycznych szczególną uwagę zwraca na aktywne poszukiwanie cukrzycy wśród osób, u których nie występują jeszcze symptomy hiperglikemii, a ukończyły już 45. rok życia.
Niedobór hormonów tarczycy u dziecka może prowadzić do nieodwracalnego uszkodzenia mózgu, a co za tym idzie
do jego upośledzonego rozwoju psychofizycznego.
Do ważnych elementów samokontroli chorego na cukrzycę należą: ocena glikemii i innych mierników wyrównania cukrzycy, przestrzeganie wskazań dotyczących właściwego odżywiania oraz odpowiedniej aktywności fizycznej.
Jednym z częściej zgłaszanych zaburzeń czynnościowych ze strony przewodu pokarmowego jest zespół jelita drażliwego. Jego dominującymi cechami są bóle brzucha, wzdęcia oraz zaburzenia w częstości i jakości oddawanego stolca.
Na hemofilię chorują głównie mężczyźni, wśród kobiet zdarza się to wyjątkowo rzadko. Kobiety mogą być nosicielkami genu przenoszącego tę chorobę. Nie oznacza to jednak, że ich dzieci zachorują na hemofilię.
Hemofilia to jedna z najczęściej występujących wrodzonych osoczowych skaz krwotocznych. Szacuje się,
że wszystkie choroby należące do kręgu hemofilii (hemofilia A, B, C oraz choroba von Willenbranda) łącznie stanowią około 90 proc. wszystkich wrodzonych koagulopatii.
Pacjenci dializowani są potencjalnymi kandydatami do zabiegu przeszczepienia nerki. Wymagają dokładnej i stałej diagnostyki przebytego lub obecnego zakażenia wirusem HCV. Aż w 80 proc. przebieg zakażenia HCV jest utajony, dlatego zakażenia te nazywa się często cichą epidemią.
W trzeciej edycji zespół ekspertów wyróżnił Nagrodą Profesorów Farmacji tylko jeden preparat – Vitrum® Senior z likopenem. Stanowi on kompleks niezbędnych witamin oraz minerałów i jest przeznaczony dla osób po 50. roku życia.
Dieta jest nieodłącznym elementem leczenia cukrzycy niezależnie od jej typu i od zastosowanej terapii farmakologicznej. Weryfikacja diety powinna uwzględniać nie tylko potrzeby, ale także nawyki żywieniowe chorego oraz stan jego wiedzy o prawidłowym odżywianiu.
Sytuacja epidemiologiczna na świecie ulega dynamicznym zmianom – z jednej strony szczepienia modyfikują częstość występowania klasycznych chorób zakaźnych (np. różyczki), z drugiej zaś migracje ludności, nawyki higieniczne czy ryzykowne zachowania prowadzą do pojawiania się nowych chorób (np. AIDS).
Opieka nad pacjentem chorym na cukrzycę opiera się nie tylko na prawidłowo prowadzonej terapii, ale również na profilaktyce, prewencji oraz na wczesnym rozpoznawaniu choroby u osób z grupy ryzyka.
Na podstawie wielu danych z literatury, popartych badaniami klinicznymi, cukrzyca jawi się już nie tylko jako jedna z przyczyn choroby niedokrwiennej serca, ale również i jej powikłań.
Obiecujące wyniki badań klinicznych zostały ostatnio przedstawione przez Grupę Badawczą Servier, która wraz z George Institute for International Health i Uniwersytetem w Sydney uczestniczyła w projekcie ADVANCE. To największe na świecie badanie kliniczne przeprowadzone u chorych na cukrzycę typu 2.
Na rynku dostępna jest cała gama preparatów insulinowych. Różnią się one między sobą bardzo istotnie, stąd wybór tego najwłaściwszego dla pacjenta jest często niezwykle trudny.
Cukrzyca typu 2, stanowiąca 90 proc. wszystkich przypadków cukrzycy, jest chorobą o złożonej etiologii i postępującym przebiegu. Poznanie go pozwala na opracowywanie odpowiednich programów leczenia uwzględniających patofizjologię poszczególnych okresów choroby.
Insulina jest lekiem stosowanym w każdym przypadku cukrzycy, w którym inne metody terapii nie pozwalają na uzyskanie optymalnych kryteriów leczniczego wyrównania metabolicznego cukrzycy i prewencji jej przewlekłych powikłań.
Zespół stopy cukrzycowej to poważny problem; w Polsce dotyczy on 6-10 proc. chorych na cukrzycę, uwzględniając wszystkie jej postacie kliniczne.
Zespół stopy cukrzycowej (ZSC) w istotny sposób pogarsza komfort życia diabetyków. Przyjmując, że w Polsce na cukrzycę choruje około 2 mln osób, to pacjentów z ZSC może być nawet około 200 tysięcy.
Cukrzyca typu 2 może prowadzić do wielu powikłań. Ujawniają się one w różny sposób i w różnym czasie trwania choroby. Zasadniczo wyróżniamy dwa typy powikłań: ostre i przewlekłe.
Zaburzenia lipidowe, ujawniające się podwyższonym stężeniem triglicerydów, cholesterolu całkowitego, nieprawidłowymi proporcjami jego frakcji w surowicy krwi, stanowią poważny problem dla ponad 70 proc. dorosłych Polaków i są przyczyną wielu chorób układu krążenia. Ryzyko tych zaburzeń potęguje aterogenna dyslipidemia.
Przewlekłe powikłania skracają życie średnio o 16-20 lat u osób z cukrzycą typu 1, zaś o 4-6 lat u osób z cukrzycą typu 2. Dlatego ogromne znaczenie ma właściwa profilaktyka i odpowiednia terapia wdrożona w jak najkrótszym czasie od rozpoznania zespołu stopy cukrzycowej.
Współczesne podejście do terapii cukrzycy, właściwa edukacja pacjentów, ogólna dostępność do insuliny oraz glukometrów sprawiły, że jej ostre powikłania występują coraz rzadziej. Nadal jednak stanowią poważny problem kliniczny.
Już w 2006 roku w standardach postępowania w stabilnej chorobie niedokrwiennej serca Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego znalazło się zalecenie wzbogacania diety w ryby morskie oraz stosowanie suplementacji omega-3 PUFA u chorych z grupy dużego ryzyka, np. po zawale mięśnia sercowego.