Nowe spojrzenie na współczesną insulinoterapię


Na rynku dostępna jest cała gama preparatów insulinowych. Różnią się one między sobą bardzo istotnie, stąd wybór tego najwłaściwszego dla pacjenta jest często niezwykle trudny.

Terapia insuliną spełnia dwa podstawowe zadania. Pierwszym celem jest naturalna substytucja bezwzględnego niedoboru insuliny w cukrzycy typu 1 oraz w cukrzycy wtórnej, będącej następstwem patologicznych procesów związanych z funkcjonowaniem trzustki. Drugim zaś, uzupełnianie względnego niedoboru endogennej insuliny lub przezwyciężanie komórkowej insulinooporności u osób z cukrzycą typu 2.

Pacjent leczony insuliną
Prawidłowe leczenie polega na ścisłej współpracy lekarza z pacjentem i na dostosowaniu się chorego do wszelkich zaleceń mających na celu obniżenie ryzyka lub też opóźnienie wystąpienia późnych powikłań. Stopień zaangażowania pacjenta w proces samokontroli bezpośrednio wpływa nie tylko na poprawę wyrównania cukrzycy, lecz także – co jest niezwykle ważne dla samego pacjenta – poprawia komfort jego życia.

Należy pamiętać, że typ insulinoterapii powinien być dobrany indywidualnie dla każdego pacjenta. Intensywne leczenie cukrzycy wymaga zrozumienia zarówno ogólnej koncepcji tejże terapii, jak i właściwego poznania farmakodynamiki różnych preparatów insuliny, wpływu żywienia, poboru i wydatkowania energii, a także wielu innych czynników modyfikujących metabolizm.

Terapia insuliną
Na rynku dostępna jest cała gama różnych preparatów insulinowych. Wybór tego najwłaściwszego dla pacjenta często bywa trudny, dlatego powinien odbywać się wyłącznie po konsultacji z lekarzem. Podobnie jest w przypadku zamiany preparatu na inny przy już stosowanej terapii.

Efekt działania preparatu insulinowego jest uwarunkowany jego wieloma cechami, m.in.: pochodzeniem, postacią, czasem działania, a także sposobem i miejscem podania. Niekiedy mogą wystąpić powikłania utrudniające leczenie lub wręcz stanowiące zagrożenie życia. Stąd też możemy mówić o niekorzystnych aspektach leczenia insuliną, do których zaliczamy: stany niedocukrzenia, alergię insulinową, insulinooporność, lipodystrofię insulinową czy wręcz zatrzymanie wody. Osobnymi problemami, które zostały prawie w całości wyeliminowane dzięki wprowadzeniu nowoczesnej terapii insulinowej, są: zjawisko Somogyi, hiperglikemia o brzasku oraz hiperglikemia o zmierzchu.

Stany niedocukrzenia
Stany niedocukrzenia, będące negatywną konsekwencją insulinoterapii, mogą być spowodowane „przedawkowaniem” insuliny, niezdyscyplinowaniem chorego, pominięciem lub opóźnieniem posiłku po wstrzyknięciu insuliny lub niekontrolowaną aktywnością fizyczną. Stany te mogą dawać charakterystyczne objawy (patrz tabela). Ryzyko wystąpienia niedocukrzenia zostało zminimalizowane po wprowadzeniu do terapii nowych preparatów insulin, w tym insulin analogowych. Ich stosowanie daje pacjentom poczucie bezpieczeństwa, zwłaszcza w godzinach nocnych.

Insulinooporność
Insulinooporność jest stanem, w którym prawidłowe stężenie insuliny daje efekt mniejszy od oczekiwanego. Zmniejszona wrażliwość na insulinę ujawnia się, gdy zwiększenie jej dawki wyzwoli maksymalny efekt komórkowy. Natomiast jeżeli tego efektu nie da się osiągnąć – nawet przy bardzo dużych dawkach insuliny – mamy do czynienia ze zmniejszeniem lub brakiem reaktywności na insulinę.

Korzyści ze stosowania insulin
W zależności od typu cukrzycy, potrzeb i stanu chorego stosuje się odpowiednią insulinoterapię. Korzystnych aspektów terapii jest tak wiele, iż niemożliwością jest ich naświetlenie w krótkim artykule. Zwrócimy tylko uwagę na nowoczesne preparaty analogów insuliny szybko działającej (np. NovoRapid), które mają największe zastosowanie w cukrzycy ze skłonnościami do hiperglikemii poposiłkowej, u osób z nadwagą (ograniczanie liczby posiłków, zmniejszone ryzyko przyrostu masy ciała), u pacjentów w starszym wieku, którzy często nie stosują się do zaleceń żywieniowych, w cukrzycy o chwiejnym przebiegu, u chorych prowadzących aktywny i często nieregularny tryb życia, a także u małych dzieci oraz u kobiet w ciąży. Po podaniu tych preparatów efekt hipoglikemiczny występuje tak szybko, jak po posiłkowym endogennym wydzielaniu insuliny do krwi u osób zdrowych. Niewątpliwą zaletą analogów insulin szybkodziałających jest możliwość ich podawania przed posiłkiem, w jego trakcie i po posiłku.

Zupełnie innym typem insulin, których na rynku farmaceutycznym jest kilka rodzajów i które wykazują bardzo szerokie zastosowanie, są preparaty o przedłużonym czasie działania i długo działające analogi (np. Levemir). Czas ich działania może przekraczać nawet 24 godziny, pokrywając w ten sposób stałe zapotrzebowanie organizmu na insulinę.

Wychodząc naprzeciw potrzebom współczesnej insulinoterapii wprowadzono do leczenia cukrzycy tzw. mieszanki insulinowe (np. NovoMix 30). Podaje się je pacjentom przed posiłkiem, w jego trakcie oraz po posiłku. Mieszanki te, dzięki dwufazowemu uwalnianiu, umożliwiają obniżenie poziomu glukozy we krwi po spożytym posiłku (insulina szybkodziałająca), a jednocześnie pokrywają zapotrzebowanie na insulinę pomiędzy posiłkami (insulina o długim działaniu).

Aktualnie prowadzona insulinoterapia wykorzystująca nowoczesne preparaty insulinowe, które naśladują fizjologiczny rytm wydzielania tego hormonu, sprawia, że uzyskuje się coraz lepsze wyrównanie cukrzycy, co w istotny sposób wpływa na przedłużenie życia pacjenta oraz zmniejszenie ryzyka występowania przewlekłych powikłań.


#Stan niedocukrzenia

stan-niedocukrzenia.gif

4.6/5 - (325 votes)

Nikt nie pyta Cię o zdanie, weź udział w Teście Zaufania!

To 5 najczęściej kupowanych leków na grypę i przeziębienie. Pokazujemy je w kolejności alfabetycznej.

ASPIRIN C/BAYER | FERVEX | GRIPEX | IBUPROM | THERAFLU

Do którego z nich masz zaufanie? Prosimy, oceń wszystkie.
Dziękujemy za Twoją opinię.

Leave a Comment

POLECANE DLA CIEBIE

START TYPING AND PRESS ENTER TO SEARCH