Ostatni sezonu Opery Narodowej układa się w swoisty porządek: od Berlioza do Szymanowskiego, od opery nawiązującej do początków Europy po operę wystawioną ku chwale zjednoczonej w Unii uropy.
Dworski rodowód opery kładzie się długim cieniem na jej historii. Również w Polsce, gdzie początki opery sięgają czasów Władysława IV, wielkiego jej admiratora.
Warszawa to kolejne miasto w Polsce, w którym powołano do życia Medyczny Uniwersytet Trzeciego Wieku (MUTW). Organizatorzy chcą zachęcić stołecznych seniorów do nauki, jak żyć długo, zdrowo i szczęśliwie.
Nocą z 14 na 15 maja warszawskie Muzeum Farmacji otworzyło swoje podwoje w ramach akcji Noc Muzeów. Rok 2011 jest rokiem Marii Skłodowskiej-Curie i tegoroczna Noc Muzeów odbyła się pod takim właśnie hasłem, co wyrażone zostało przy pomocy – trzeba to przyznać – dosyć specyficznego plakatu. Patronka akcji A.D. 2011 świetnie „współgra” z patronką Muzeum Farmacji – Antoniną Leśniewską. Były niemalże rówieśniczkami; obydwie też, jako postaci wyraziste, przysłużyły się umocnieniu pozycji kobiet na płaszczyźnie szeroko pojętej nauki. Tyle że Antonina Leśniewska jest – jak na razie – nieco mniej znana.
Wanda Głuchowska, właścicielka apteki przy Kruczej 28, była żołnierzem dywersyjnego oddziału kobiecego DYSK, a jej apteka punktem kontaktowym AK. W czasie Powstania Warszawskiego Głuchowska zaopatrywała w leki ludność cywilną, żołnierzy i szpitale powstańcze.
W tym roku minęło 30 lat od dnia, w którym odbudowana warszawska Starówka została wpisana na listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO. W związku z tą rocznicą, na drugą połowę 2011 roku zaplanowano otwarcie nowej placówki Muzeum Historycznego – Centrum Interpretacji Zabytku.
Opisywana w powieści Leopolda Tyrmanda apteka przy placu Trzech Krzyży nie jest fikcyjna. Istniała w tym miejscu przez prawie półtora wieku…
W grudniu 2012 roku zostanie oddany do użytku budynek Centrum Badań Przedklinicznych i Technologii przy Warszawskim Uniwersytecie Medycznym. Będą tam prowadzone nowoczesne badania nad lekami.
Z Marcinem Hycnarem, aktorem Teatru Narodowego, laureatem nagrody Feliks Warszawski dla najlepszego aktora sezonu 2007/2008, Pawłem z serialu „Barwy szczęścia” rozmawia Monika Adamczyk.
**Wybrał pan na spotkanie warszawską kawiarnię, w której panuje wyjątkowa aura. Specjalnie?**
Lubię tu przychodzić. Dobra kuchnia, niezobowiązujący podkład muzyczny, a poza tym bliskie są mi klimaty krakowskich knajp (piwnica, poezja śpiewana). Lubię momenty zatrzymania się, zamyślenia. A tu odnajduję taką atmosferę.
**Bohemy?**
Justyna Sieńczyłło, aktorka obdarzona także talentem wokalnym. Prywatnie szczęśliwa żona aktora Emiliana Kamińskiego i matka dwóch synów. Jak sama mówi, najważniejsza jest dla niej rodzina. A jeżeli ma się tak ustawione priorytety, to reszta sama się układa.
Pamiętam pewną sytuację sprzed lat. Przyjechałem do domu po pierwszym półroczu na studiach i wybrałem się do znajomych. Spotkałem się z jakąś ekipą, pogadaliśmy sobie. Każdy opowiadał, co u niego się dzieje. I ja też opowiadałem, o tym nowym dla mnie świecie, w którym się znalazłem, o tym, że spotkałem Wojciecha Malajkata czy Jana Machulskiego. To są nazwiska, które na każdym robią wrażenie. Wróciłem do Łodzi z przeświadczeniem, że to było bardzo miłe spotkanie. Po jakimś czasie przyjechałem do domu. Od sąsiadki dowiedziałem się, że ci moi znajomi mówili wtedy, że mi totalnie odwaliło, bo tylko przechwalam się opowiadając o szkole, ludziach etc. Kompletnie nie rozumiałem, o co im chodziło. Ale stwierdziłem, że nie będę robił żadnych analiz toku ich myślenia. I do tej pory to był jedyny taki incydent. Uważam, że moi rodzice wykonali kawał dobrej roboty, jeśli chodzi o moje wychowanie. Między innymi nauczyli mnie szacunku do ludzi, bez względu na to kim są, jaką wykonują pracę i ile mają lat.
Obrazy z dzieciństwa
We wczesnym dzieciństwie wychowywałam się w małym, 35-metrowym mieszkaniu, w którym żyło pięć osób. Pamiętam coś, czego właściwie nie powinnam pamiętać, bo byłam bardzo mała. Pęknięty kaloryfer. Cała podłoga zalana wodą, a ja z niewiadomych powodów bardzo się z tego cieszyłam. Możliwe, że była to podświadoma tęsknota małej mieszkanki Śląska do morza i jezior…
Jan Englert niedawno zaprezentował kilka spektakli teatrów narodowych z Rosji, Francji, Rumunii, Bułgarii, Austrii i Włoch. Spektakle Złożyły się na odpowiedź na pytanie: jaki powinien być Teatr Narodowy?
Warszawiacy w sondażach coraz gorzej oceniają publiczne szpitale i przychodnie. Krytykują personel, sposób zarządzania i dostęp do lekarzy specjalistów.
Jak pisze “Życie Warszawy” ratusz zapytał warszawiaków o publiczne i niepubliczne placówki służby zdrowia. Ocena wypadła zdecydowanie na niekorzyść tych pierwszych. I to we wszystkich kategoriach.
Ponad 73 proc. pytanych zgodziło się z postawioną w ankiecie tezą, że “niepubliczne Zakłady Opieki Zdrowotnej są lepiej zarządzane niż publiczne i że działają sprawniej”.