O depresji możemy mówić w różnych kategoriach. Po pierwsze – jako o stanie psychicznym człowieka, pociągającym za sobą pewne reakcje somatyczne, dolegliwości, choroby. Ale możemy też określać ją jako zjawisko typowo psychiczne, spowodowane wieloma czynnikami, takimi jak brak równowagi hormonalnej w organizmie, niedobór stymulantów produkowanych przez nasz mózg (głównie serotonina). Istnieją różne teorie tłumaczące pojawienie się depresji. Inaczej widział to Freud, inaczej badacze, którzy mówią o przekaźnictwie synaptycznym, czyli zaburzeniach neurohormonalnych. Inni kładą nacisk na to, że negatywne tłumaczenie sobie pewnych zjawisk prowadzi do depresji, a optymizmu trzeba się nauczyć. Wyróżniamy też depresję polekową, poporodową, depresję wynikającą ze złego funkcjonowania struktur mózgu.

Generalnie trzeba powiedzieć, że depresja to obniżenie nastroju. A nastrój można scharakteryzować w trzech wymiarach: wyrównany (taki jest najlepszy), wzmożony (euforyczny) albo obniżony.