W obecnych czasach trudno wyobrazić sobie apteki bez pracujących w nich kobiet. Tak jednak było do końca XIX wieku. Zawód aptekarza zarezerwowany był wyłącznie dla mężczyzn.
Dopiero pod koniec XIX w. kobiety zaczęły upominać się o dostęp do kształcenia uniwersyteckiego i walczyć o zawodową pozycję, ale w przypadku farmacji zadanie było podwójnie trudne ze względu na rzemieślniczo-akademicki system kształcenia oraz społeczną niechęć do zmian. Wszyscy adepci tego zawodu musieli zmierzyć się najpierw z praktyką – odbyć staż uczniowski i pomocnika aptekarskiego. Zgodę na taką naukę wydawał właściciel apteki, a ten zwykle nie chciał wprowadzać rewolucyjnych zmian mogących odstraszyć pacjentów. Dodatkowym utrudnieniem był zakaz prowadzenia praktyk koedukacyjnych.