Nastąpiło totalne upartyjnienie państwa. Ale władza to jest przede wszystkim praktyczna zdolność osiągania założonych celów. W Polsce mamy paradoksalną sytuację, bo mimo takiego zmonopolizowania stanowisk, umiejętności osiągania założonych celów ani skuteczności działania, władza – na żadnym szczeblu – nie osiągnęła. Odwrotnie, jest bardzo wiele działań, które po prostu są nastawione na pozorne efekty, czy też działań niewchodzących na poziom mechanizmów, które są tu decydujące.
Przed 10 kwietnia polska polityka kręciła się wokół tzw. afery hazardowej. Większość energii głównych sił politycznych szło na atakowanie i udowadnianie domniemanych win lub na bronienie partyjnych kolegów i próby pomniejszania problemu. Od samego początku wiadomo było, że niczego w tej sprawie nie da się w Sejmie udowodnić. Nawet związany z PiS szef CBA, który ujawnił naganne rozmowy polityków Platformy z biznesmenami, wiedział, że do przestępstwa nie doszło, choćby z tego powodu, że nie dano politykom czasu na jego popełnienie, bo trzeba było ujawnić przedwcześnie tę sprawę, by jej smród zdążył przed wyborami pogrążyć Platformę i jej liderów.
Od dawna mówi się o potrzebie zmian w polskim systemie ochrony zdrowia. W czasie kampanii prezydenckiej został powołany zespół ekspercki, tzw. okrągły biały stół. Widzieliśmy już wiele okrągłych białych stołów i szczytów – nie doprowadziły one do żadnych konstruktywnych zmian.
Po katastrofie w Smoleńsku nasz polski świat wydaje się być zupełnie inny. Wobec majestatu śmierci wiele spraw nabrało absolutnie nowego wymiaru. Kłótnie umilkły w jednej chwili. Nieufność i pogarda dla wrogów, którymi darzyło się wielu polityków, zamieniły się nagle w szacunek należny przeciwnikowi. Ekstremalna, obraźliwa retoryka ucichła. W jej miejsce pojawiły się słowa współczucia i zwyczajna ludzka solidarność. Nawet w stosunkach z Rosją, od dziesięcioleci darzoną nieufnością, doszły do głosu tony sympatii, serdeczność i gorące słowiańskie serca. Nagle miliony Rosjan i miliony Polaków poczuło jak bardzo jesteśmy do siebie podobni, jak bardzo podobny jest nasz los…
Jeszcze tylko do końca tygodnia Ministerstwo Zdrowia zbiera wnioski i uwagi do projektu ustawy o krajowej sieci szpitali. To już druga, poprawiona jej wersja. Na pierwszej suchej nitki nie zostawiło środowisko medyczne. Nowa także nie ma dobrych recenzji.
Sieć ma obejmować najlepsze szpitale niezbędne dla lokalnej społeczności. Kto znajdzie się poza nią, ma marne szanse na przetrwanie, bo – jak pisze “Puls Biznesu” – tylko obecność w niej gwarantuje dostęp do kasy Narodowego Funduszu Zdrowia.
Kąpiele dwa razy w roku, łaźnie wykorzystywane w celach erotycznych, a nie higienicznych, wszy plądrujące przyprószone pudrem przepastne peruki XVIII-wiecznych dworzan i przyklejone do ciała niczym druga koszula robactwo. Oto wstydliwy obraz Polaka i Europejczyka na przestrzeni wieków, który przedstawia tygodnik “Polityka”.
Higiena obecnie jest traktowana jako podstawa pielęgnacji. Nie wszyscy oczywiście biorą to sobie “do serca”, co możemy poczuć jadąc zatłoczonym tramwajem czy autobusem.