Ważne tematy zastępcze

Przed 10 kwietnia polska polityka kręciła się wokół tzw. afery hazardowej. Większość energii głównych sił politycznych szło na atakowanie i udowadnianie domniemanych win lub na bronienie partyjnych kolegów i próby pomniejszania problemu.

Od samego początku wiadomo było, że niczego w tej sprawie nie da się w Sejmie udowodnić. Nawet związany z PiS szef CBA, który ujawnił naganne rozmowy polityków Platformy z biznesmenami, wiedział, że do przestępstwa nie doszło, choćby z tego powodu, że nie dano politykom czasu na jego popełnienie, bo trzeba było ujawnić przedwcześnie tę sprawę, by jej smród zdążył przed wyborami pogrążyć Platformę i jej liderów. Dziś wiemy, że nic konkretnego z działalności komisji nie wyniknęło oprócz potępieńczych swarów. Była to strata czasu i energii, które powinny być skierowane na rozwiązywanie prawdziwych problemów. Jednak politykom łatwiej jest obrzucać się inwektywami niż załatwiać konkretne sprawy. Do tego nie trzeba żadnych kwalifikacji. Wystarczy tylko trochę hucpy.

Afera hazardowa ucichła po katastrofie smoleńskiej. Wobec tak wielkiego nieszczęścia ta sprawa musiała zejść na dalszy plan. I na kilka miesięcy żałoby oraz kampanii wyborczej – zeszła. Kiedy już się wydawało, że wszyscy w przyspieszonym czasie dorośliśmy i staliśmy się inni, bardziej skłonni do kompromisu i do współpracy dla wspólnego dobra – afera hazardowa odżyła. Branża automatów do gier tak niewiele w Polsce warta, znowu stała się najważniejszym działem narodowej gospodarki. W czasie, gdy politycy ścierali się o sprawozdanie ze swojej działalności, nasz deficyt budżetowy urósł o kolejne miliardy złotych. Od początku wiadomo było, że z obrad komisji hazardowej każdy z polityków wyniesie swoją partyjną prawdę i że nie może być mowy o ustaleniu jakiejkolwiek wspólnej wersji. Sprawie wartej kilkadziesiąt milionów złotych politycy poświęcili kilkadziesiąt razy więcej czasu niż gigantycznej, idącej w dziesiątki miliardów – dziurze budżetowej…

(17 sierpnia 2010 r.)