Narodowa matura

Po katastrofie w Smoleńsku nasz polski świat wydaje się być zupełnie inny. Wobec majestatu śmierci wiele spraw nabrało absolutnie nowego wymiaru. Kłótnie umilkły w jednej chwili. Nieufność i pogarda dla wrogów, którymi darzyło się wielu polityków, zamieniły się nagle w szacunek należny przeciwnikowi. Ekstremalna, obraźliwa retoryka ucichła. W jej miejsce pojawiły się słowa współczucia i zwyczajna ludzka solidarność. Nawet w stosunkach z Rosją, od dziesięcioleci darzoną nieufnością, doszły do głosu tony sympatii, serdeczność i gorące słowiańskie serca. Nagle miliony Rosjan i miliony Polaków poczuło jak bardzo jesteśmy do siebie podobni, jak bardzo podobny jest nasz los…

Po kilku dniach od zakończenia narodowej żałoby zaczęły się jednak pojawiać pierwsze oznaki powrotu do tak zwanej rzeczywistości. W relacjach publicznych znów dominują podziały, agresja, pogarda i brak wiary w sens stosowania wysokich standardów etycznych. Jesteśmy jak ci kibole z krakowskich drużyn. Pojednali się w dniu śmierci Jana Pawła II, żeby kilka dni później wrócić do nienawiści, która okazała się jedynym prawdziwym spoiwem ich wspólnoty.

Żaden naród nie jest idealny. Wszędzie są politycy, którzy sieją nienawiść i pogardę, którzy w innych politykach widzą wrogów. Są jednak społeczeństwa mniej i bardziej dojrzałe. W jednych krajach patrzono z podziwem na naszą polską wspólnotę, która zrodziła się wobec narodowej tragedii. W innych zaś poziom społecznego egoizmu i obojętności wyklucza utrzymanie przez tak wiele dni atmosfery głębokiej powagi…

Czy nadal będziemy umieli wzbudzać podziw innych? Czy będziemy umieli z powagą i mądrością przyjąć wyniki pracy śledczych, którzy wyjaśniają przyczyny katastrofy w Smoleńsku? Czy będziemy umieli z umiarem i rozsądkiem komentować wszystkie aspekty tego nieszczęścia? Przecież wszyscy dobrze wiedzą, że sposób, w jaki zorganizowano wyprawę na uroczystości rocznicowe w Katyniu, można bardzo łatwo poddać druzgocącej krytyce…

Mamy do zdania ważny egzamin z dojrzałości. Można go zdać również wówczas, gdy wszyscy wokół w haniebny sposób go obleją.