Diagnostyka i terapia fotodynamiczna są nieinwazyjne i wykazują się bardzo dużą czułością i skutecznością w rozpoznawaniu oraz leczeniu wielu zmian nowotworowych.

Wśród możliwości wczesnego wykrywania schorzeń nowotworowych na czoło wysuwają się markery oznaczane w surowicy krwi, przyżyciowa detekcja tkanki oraz badanie histopatologiczne. Niezbędne jest w tym celu zastosowanie nowoczesnych technik obrazowania tkanek, np. metody badania autofluorescencji bądź metody fotodynamicznej. Charakteryzują się one wysoką czułością i dają możliwość wykrycia nowotworów we wczesnej fazie rozwojowej. Nie bez znaczenia jest również fakt niewielkiej inwazyjności tych form diagnostyki. Zasada ich działania opiera się na ocenie i analizie światła wyemitowanego przez tkankę poddaną działaniu promieniowania ultrafioletowego (UV) lub widzialnego. Pozwala to na postawienie precyzyjnego rozpoznania, prowadzenie celowanej terapii oraz monitorowanie chorych po zakończonym leczeniu.