„Tamtej nocy – nocy, od której tyle się zaczęło i która tak wiele zmieniła raz na zawsze – Meggie jak zwykle miała pod poduszką jedną ze swych ulubionych książek. (…) Kiedy ją otworzyła, strony zaszeleściły obiecująco. Meggie uważała, że ten pierwszy szept kartek jest za każdym razem inny, w zależności od tego, czy już wie, co książka jej opowie, czy też jeszcze nie”. („Atramentowe serce” C. Funke, Wydawnictwo Egmont)
Pani Aniu*, przepraszam, że w formie niby-listu czy też niby-rozmowy, ale już od wielu miesięcy winien jestem pani tekst o kolejnych przygodach z książkami, i nie potrafię swoich przyrzeczeń spełnić. Co gorsza, od wielu miesięcy (jeśli nie od ponad roku) siedzę nad pustą kartką (metaforycznie) wciąż z tym samym tematem, bohaterem czy też książką/książkami w głowie. W pewnym momencie zdałem sobie sprawę, iż być może to wybrana przeze mnie – już dawno temu – książka, powstrzymuje mnie od pisania, wręcz hamuje moje pisanie. Książka fascynująca. Arcydzieło, ale arcydzieło zdecydowanie przekraczające ramy literatury (pewnie na tym przekraczaniu zresztą polega każde arcydzieło), ingerujące bardzo agresywnie w intymność i autonomię czytelnika. „Kopista Bartleby” Hermana Melville.
Prywatne porachunki Bolaña ze swoją młodością i z młodością swoich przyjaciół stają się naszymi prywatnymi porachunkami. Przecież zawsze, sięgając po książkę, wierzymy, iż zaczytamy się w niej na śmierć i życie.
Zazdroszczę profesorowi Stefanowi Krusiowi jego książki. Może nawet nie samej książki, ale tego wszystkiego, co z niej i spoza niej wyziera.
Sukces „Cienia wiatru” mógłby wymóc na jego autorze napisanie dalszych dziejów Daniela Sempere. Carlos Ruiz Zafón wielokrotnie powtarzał, że „Cień wiatru” jest częścią zamierzonej tetralogii barcelońskiej – każda następna powieść nie będzie ani kontynuacją, ani historią poprzedzającą, tylko jedną z czterech bram prowadzących do tyleż magicznej, co rzeczywistej Barcelony. „Gra anioła” pokazuje, że autor konsekwentnie realizuje swój pisarski zamysł.
Historia Daniela Sempere, którego ojciec – księgarz prowadzi do tajemniczego zakątka Barcelony, zwanego Cmentarzem Zapomnianych Książek, by tam zgodnie z tradycją rodzinną chłopiec wybrał dla siebie jedną książkę, ocalając ją w ten sposób od zapomnienia, jest w dużej mierze historią wszystkich czytelników.