Badania przesiewowe, wczesna diagnostyka cukrzycowej choroby nerek i włączenie wieloczynnikowego leczenia chorych na cukrzycę może zmniejszyć chorobowość związaną z cukrzycową chorobą nerek oraz zahamować rosnące zapotrzebowanie na leczenie nerkozastępcze.
Cukrzyca typu 2 jest chorobą występującą coraz częściej. Według prognoz do roku 2030 na cukrzycę chorować będzie na świecie 438 milionów osób dorosłych.
Do rozwoju choroby doprowadzają dwa mechanizmy: insulinooporność i dysfunkcja komórek produkujących insulinę (komórki beta wysp trzustkowych). Za narastanie insulinooporności odpowiadają: otyłość oraz niska aktywność fizyczna. Dla utrzymania prawidłowego stężenia glukozy we krwi konieczne jest wtedy zwiększenie wydzielania insuliny przez komórki beta. W przypadku utraty tej zdolności rozpoczyna się wzrost stężenia glukozy i rozwija się choroba. Przewlekła hiperglikemia doprowadza do rozwoju powikłań, głównie w zakresie naczyń krwionośnych.
Samokontrola poziomu glukozy we krwi u chorego na cukrzycę znacznie ułatwia leczenie. A to prowadzi do poprawy komfortu życia i zmniejsza ryzyko wystąpienia groźnych powikłań. Częstość występowania cukrzycy w ostatnich latach ma wyraźną tendencję wzrostową. Według Amerykańskiego Towarzystwa Diabetologicznego (American Diabetes Association – ADA) cukrzyca obejmuje grupę chorób metabolicznych, charakteryzujących się przewlekłą hiperglikemią spowodowaną defektem wydzielania i/ lub działania insuliny.