Potyczki z reumatyzmem

Potyczki z reumatyzmem


Bóle reumatyczne są odczuwane bardzo subiektywnie. O ich intensywności decyduje tzw. podłoże psychosomatyczne, na które składają się: samopoczucie psychiczne, sprawność organizmu oraz osobnicza odporność na doświadczenie bólu.

Ze względu na mechanizm powstawania i sposób leczenia wyróżniamy ból nocyceptywny i neuropatyczny. Ból nocyceptywny powstaje wskutek uszkodzenia obwodowych receptorów bólu, które przenoszą do mózgu informację o niebezpiecznym bodźcu. Natomiast ból neuropatyczny powstaje w wyniku uszkodzenia całych struktur układu nerwowego, które wysyłały informacje o bólu. W przypadku osób cierpiących na choroby reumatyczne częściej występuje ból neuropatyczny niż nocyceptywny.

Pierwszym krokiem w zwalczaniu każdego bólu jest – nie zawsze skuteczna – próba wyleczenia jego przyczyny. Na przykład w reumatoidalnym zapaleniu stawów (RZS) leczenie przyczyny, czyli zapalenia, przynosi ulgę, zmniejszając dolegliwości bólowe. Niestety nie dzieje się tak w najpopularniejszej przypadłości o podłożu reumatologicznym – w chorobie zwyrodnieniowej stawów. W tym przypadku celem terapii jest „wystarczające opanowanie bólu”.

W chorobach reumatycznych
Ból zazwyczaj ostrzega i chroni organizm, np. przed uszkodzeniem tkanek przez gorące płyny czy ostre przedmioty. W tym aspekcie ból jest objawem pozytywnym.
W większości przypadków ostry ból eliminujemy lecząc jego przyczynę. Nie dzieje się tak jednak w przypadku bólu przewlekłego i przewlekłych dolegliwości, do których zaliczamy choroby reumatyczne. Wtedy ból traci swoje fizjologiczne znaczenie ostrzegawcze, a celem leczenia jest jego farmakologiczna kontrola zapewniająca pacjentowi odpowiednią jakość życia.

Przejście bólu w fazę przewlekłą związane jest z występowaniem dodatkowych objawów w postaci niepokoju, bezsenności, a często także depresji. Wymaga to właściwego leczenia środkami uspokajającymi, nasennymi i przeciwdepresyjnymi. Poprawiają one nastrój, ale także potęgują działanie leków przeciwbólowych. Często w uporczywym bólu reumatycznym niektóre środki przeciwdepresyjne dodawane są wyłącznie po to, by wzmocnić działanie leków przeciwbólowych.

W chorobie zwyrodnieniowej stawów
Choroba zwyrodnieniowa stawów jest najczęstszą przyczyną uszkodzenia stawów. To złożony proces zapalno-destrukcyjny prowadzący do zniszczenia stawu. Charakterystyczne dla tej jednostki chorobowej jest to, że często zaburzenia w budowie stawu nie odpowiadają nasileniu dolegliwości bólowych. Paradoksalnie zazwyczaj niewielkie zmiany powodują silne dolegliwości bólowe, natomiast ciężkie zniekształcenie struktury stawu powoduje ból relatywnie niewielki.

U osób cierpiących na cukrzycę bardzo częste jest uszkodzenie nerwów prowadzących impulsy czuciowe z danego stawu, czyli tzw. neuropatia czuciowa. Patologia ta powoduje zmniejszenie napięcia zespołu mięśniowego odpowiedzialnego za ruchomość danego stawu, co warunkuje właściwe ustawienie poszczególnych elementów w stawie. Brak takiego ciągłego pobudzania mięśni okołostawowych (także podczas spoczynku) prowadzi do zaburzeń struktury stawu i jego zwyrodnienia. Neuropatia – charakterystyczna dla przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów – może objawiać się zarówno bólem, jak i obwodowymi zaburzeniami czuciowo-ruchowymi.

Zespół cieśni kanału nadgarstka
Zaburzenia czuciowo-ruchowe są charakterystyczne dla chorób reumatycznych i często objawiają się jako zespół cieśni kanału nadgarstka. Jest to ból i drętwienie w obrębie dłoni, zwłaszcza palców – od kciuka do wskazującego. Dolegliwości te występują zwłaszcza nocą. Bóle mogą promieniować do ramienia, barku, szyi. Osłabiają siłę mięśni i często ustępują przy opuszczaniu kończyny. Objawy te powoduje zbyt duży ucisk na nerw pośrodkowy przebiegający przez kanał nadgarstka.

Zespół cieśni można leczyć zachowawczo. Przynosi to rezultaty zwykle tylko w początkowym stadium dolegliwości. Najskuteczniejsze jest leczenie chirurgiczne polegające na przecięciu struktur uciskających nerw pośrodkowy.

Nieodzowna terapia ruchem
Dużą rolę w leczeniu chorób reumatycznych odgrywa terapia ruchem. Odpowiednio dobrany przez rehabilitanta zestaw ćwiczeń zatrzymuje postęp choroby. Ważne jest odciążanie chorego stawu, np. przez obniżenie masy ciała i zastosowanie odpowiedniego sprzętu rehabilitacyjnego. Ulgę w dolegliwościach przynoszą: fizykoterapia, kinezyterapia i balneologia wykorzystująca lecznicze działanie substancji mineralnych.

Leki
W farmakologicznym leczeniu bólów reumatycznych bardzo skuteczne są niesterydowe leki przeciwzapalne: salicylany, ibuprofen, naproksen, ketoprofen, diklofenak. Na efekt ich działania trzeba jednak czasem poczekać nawet kilka miesięcy.

W tzw. drugim rzucie stosuje się sulfasalazynę, penicylaminę i leflunomid. Leki te modyfikują przebieg choroby. Często dodawane są do nich trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, lek przeciwpadaczkowy karbamazepina, a dostawowo podaje się lidokainę i opioidy.

Ze środków dostępnych bez recepty dużą skuteczność ma kapsaicyna – enzym występujący w ostrej papryce. Kremy, żele i plastry rozgrzewające z kapsaicyną przynoszą odczuwalną ulgę w walce z bólem stawów.
Wyniki rozmaitych badań z ostatnich lat dają pacjentom walczącym z przewlekłym bólem reumatycznym coraz więcej nadziei. Trzeba jednak pamiętać, że decyzję o zastosowaniu dodatkowego specyfiku przeciwbólowego – nawet dostępnego bez recepty – powinien podjąć lekarz rodzinny lub specjalista

4.7/5 - (36 votes)

Nikt nie pyta Cię o zdanie, weź udział w Teście Zaufania!

To 5 najczęściej kupowanych leków na grypę i przeziębienie. Pokazujemy je w kolejności alfabetycznej.

ASPIRIN C/BAYER | FERVEX | GRIPEX | IBUPROM | THERAFLU

Do którego z nich masz zaufanie? Prosimy, oceń wszystkie.
Dziękujemy za Twoją opinię.

POLECANE DLA CIEBIE

START TYPING AND PRESS ENTER TO SEARCH