IN VITRO na medal

Nagrodę nobla z dziedziny fizjologii i medycyny w tym roku otrzymał robert edwards, jeden z twórców metody zapłodnienia in vitro. Problem z poczęciem dziecka dotyczy co 10. Pary na świecie, w polsce co 7. Od 1978 roku dzięki metodzie in vitro na świat przyszło ponad 4 miliony dzieci.

Robert Geoffrey Edwards urodził się w 1925 roku w Manchesterze w Wielkiej Brytanii. Studiował nauki biologiczne na Uniwersytecie Walijskim, gdzie uzyskał tytuł specjalisty w zakresie zoologii i botaniki, następnie studiował w Instytucie Genetyki Zwierząt i Embriologii na wydziale Nauk Biologicznych na Uniwersytecie Edynburskim, gdzie w 1955 roku otrzymał tytuł doktora. Badania nad płodnością ludzi rozpoczął w roku 1958. Pięć lat później został pracownikiem Uniwersytetu Cambridge, gdzie prowadził badania nad zapłodnieniem. W 1968 roku opracował laboratoryjną metodę zapłodnienia ludzkiej komórki jajowej i rozpoczął współpracę z Patrickiem Steptoe, chirurgiem ginekologicznym z Oldham. Wykorzystując technikę laparoskopii do pozyskiwania komórek jajowych kobiet, stał się on współtwórcą metody in vitro.

Przełomowym dniem był 25 lipca 1978 roku, kiedy o godzinie 23.47 w Oldham przyszła na świat Louise Brown, pierwsze dziecko poczęte dzięki sztucznemu zapłodnieniu metodą in vitro. W 1984 roku Edwards został członkiem towarzystwa Royal Society. W roku 2001 otrzymał Nagrodę Medycznych Badań Klinicznych Alberta Laskera przyznaną za rozwój metod zapłodnienia in vitro. W 2007 roku „The Daily Telegraph” sklasyfikował Edwardsa na 26. miejscu wśród 100 największych żyjących geniuszy. 4 października 2010 roku brytyjski naukowiec został uhonorowany Nagrodą Nobla. Obecnie Robert Edwards jest emerytowanym profesorem Uniwersytetu w Cambridge.

KONTROWERSYJNY NOBEL?

Tegoroczna Nagroda Nobla, nie pierwszy raz w historii wywołała mieszane uczucia: radość jednych, irytację drugich. Podkreślić należy jednak, że nagrodzenie Edwardsa nie jest ani argumentem „za” metodą wspomaganej prokreacji, ani „przeciw” niej. Badania nad zapłodnieniem metodą in vitro komisja noblowska określiła mianem kamienia milowego w rozwoju współczesnej medycyny. Swój wybór uzasadniła następująco: „Jego osiągnięcia umożliwiły leczenie niepłodności, medycznego uwarunkowania, dotykającego znacznej części ludzkości, w tym ponad 10 proc. wszystkich par na całym świecie. (…)”.