Tytuł naukowy: magister farmacji

Czy osoby, które ukończyły studia farmaceutyczne w latach, kiedy na dyplomach umieszczano tytuł zawodowy „magister”, mają prawo posługiwać się tytułem „magistra farmacji”?
Ewelina z Warszawy

Odpowiedź na tak postawione pytanie wymaga na wstępie wyjaśnienia, czy chodzi o sam tytuł zawodowy związany z ukończeniem szkoły wyższej i obroną pracy magisterskiej na kierunku farmacja, czy też w istocie rzeczy chodzi o tytuł osoby uprawnionej do wykonywania określonego zawodu – farmaceuty.

W pierwszym przypadku, samo ukończenie studiów wyższych i obrona pracy magisterskiej na kierunku farmacja (farmaceutycznym), uprawnia do posługiwania się tytułem zawodowym magistra farmacji bez względu na to, czy ten tytuł jest umieszczony w pełnej wersji na dyplomie ukończenia szkoły wyższej, czy też występuje tylko tytuł magister. Wynika to z faktu ukończenia szkoły wyższej i obrony pracy magisterskiej oraz uzyskania tytułu magistra na określonym kierunku studiów. Różnice w tym zakresie wynikały ze zmieniającej się w czasie nomenklatury w posługiwaniu się określeniem tytułu zawodowego i wzorami dyplomów ukończenia szkoły wyższej, w zależności od tego, jakie przepisy o szkolnictwie wyższym obowiązywały w czasie, kiedy zostały uzyskane.

Natomiast w zakresie uprawnień do wykonywania zawodu farmaceuty, sam tytuł zawodowy magistra farmacji nie wystarcza do wykonywania tego zawodu. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, kwalifikacje do wykonywania zawodu farmaceuty posiada osoba, która:
1) ukończyła w RP co najmniej pięcioletnie studia na kierunku farmacja w szkole wyższej, obejmujące co najmniej sześciomiesięczną praktykę zawodową w aptece, i uzyskała tytuł magistra farmacji albo
2) ukończyła w RP przed dniem 1 maja 2004 r. czteroletnie lub pięcioletnie studia na kierunku farmacja w szkole wyższej i uzyskała tytuł magistra farmacji, albo
3) posiada dyplom wydany przez państwo inne niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, potwierdzający ukończenie co najmniej pięcioletnich studiów na kierunku farmacja w szkole wyższej, obejmujących co najmniej sześciomiesięczną praktykę zawodową w aptece, uznany w RP za równoważny z dyplomem i tytułem magistra farmacji uzyskiwanym w RP, albo
4) posiada kwalifikacje uzyskane w państwie członkowskim Unii Europejskiej, potwierdzające ukończenie kształcenia spełniającego wymagania określone w przepisach prawa Unii Europejskiej oraz potwierdzone określonymi w przepisach dokumentami, uznane w RP za równoważne z dyplomem i tytułem magistra farmacji uzyskiwanym w RP.

Oprócz posiadania powyższych kwalifikacji, osoba chcąca wykonywać zawód farmaceuty spełnia dodatkowo następujące warunki:
1) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu farmaceuty, potwierdzony orzeczeniem lekarskim;
2) posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
3) wykazuje nienaganną postawę etyczną i swym dotychczasowym zachowaniem daje rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu farmaceuty, w szczególności nie była prawomocnie skazana za umyślne przestępstwo przeciwko życiu lub zdrowiu;
4) posiada znajomość języka polskiego w mowie i piśmie w zakresie koniecznym do wykonywania zawodu farmaceuty – w przypadku obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej oraz cudzoziemca; znajomość języka polskiego jest potwierdzona pozytywnym złożeniem egzaminu zorganizowanego i przeprowadzonego przez Naczelną Radę Aptekarską:
6) korzysta z pełni praw publicznych.

Prawo wykonywania zawodu farmaceuty w odniesieniu do obywatela polskiego oraz cudzoziemca przyznaje okręgowa rada aptekarska właściwa ze względu na zamierzone miejsce wykonywania zawodu farmaceuty, a w odniesieniu do obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej – Naczelna Rada Aptekarska.

Farmaceuta, w stosunku do którego podjęta została uchwała przez Naczelną Radę Aptekarską albo okręgową radę aptekarską o przyznaniu prawa wykonywania zawodu farmaceuty, składa ślubowanie. Sam tytuł zawodowy „farmaceuta”, rozumiany jako uprawnienie do wykonywania określonego zawodu, podlega ochronie prawnej.

Natomiast farmaceuta wykonujący zawód w aptece, punkcie aptecznym lub hurtowni farmaceutycznej jest określany aptekarzem, co znajduje odzwierciedlenie w obecnie obowiązujących przepisach i jest prawnym usankcjonowaniem wielowiekowej tradycji związanej z wykonywaniem tego zawodu.

Podstawy prawne:
• Ustawa z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich (Dz. U. z 2008 r. nr 136, poz. 856, z późn. zm.)
• Ustawa z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo szkolnictwie wyższym (Dz. U. nr 164, poz. 1365, z późn. zm.)