ADHD to ze­spół nad­po­bu­dli­wo­ści psy­cho­ru­cho­wej z za­bu­rze­nia­mi kon­cen­tra­cji. Moż­na je roz­po­znać, je­śli u dziec­ka wy­stę­pu­ją trzy gru­py ob­ja­wów: za­bu­rze­nia kon­cen­tra­cji uwa­gi, nad­ru­chli­wość i im­pul­syw­ność.

O za­bu­rze­niu kon­cen­tra­cji uwa­gi mó­wi­my wte­dy, gdy ktoś sku­pia się go­rzej niż je­go ró­wie­śni­cy. Ta kon­cen­tra­cja mo­że mieć wie­le wy­mia­rów, np. wy­biór­czość uwa­gi, nie­umie­jęt­ność sku­pie­nia się na jed­nym z wie­lu do­cie­ra­ją­cych do nas bodź­ców.

Wywiad z dr. n. med. Arturem Kołakowskim, specjalistą z Centrum CBT – Centrum Terapii Poznawczo-Behawioralnej w Warszawie

Skąd się bierze ADHD?

ADHD jest przede wszystkim zaburzeniem genetycznym. To odmienny wariant rozwoju odśrodkowego układu nerwowego. Mamy wiele dowodów, że jest to cecha wielogenowa – im więcej genów, tym większe prawdopodobieństwo, że to zaburzenie wystąpi. Ta cecha jest dziedziczona.