Niektóre substancje organiczne mają zdolność skręcania płaszczyzny przechodzącego przez nie światła spolaryzowanego, niezależnie od tego, czy znajdują się w stanie stałym, ciekłym, gazowym, czy też w roztworze. Substancję skręcającą płaszczyznę światła spolaryzowanego nazywa się optycznie czynną. Jeżeli optycznie czynny jest czysty jednorodny związek, wówczas każda z jego cząsteczek jest nienakładalna na jego odbicie w lustrze. Jeżeli cząsteczka jest nakładalna na jej obraz lustrzany, wówczas związek nie skręca płaszczyzny światła spolaryzowanego – jest optycznie nieczynny. A więc ostatecznym kryterium czynności optycznej jest nienakładalność cząsteczki na jej obraz lustrzany. Jest to jednocześnie warunek konieczny i wystarczający.