Natura i antybiotyki

Antybiotyki odniosły wielki sukces, przynosząc ratunek wielu chorym i skutecznie zwalczając różne zakażenia. Coraz częściej jednak lekarze odradzają stosowanie antybiotyków ze względu na poważne działania niepożądane.

Określenie „antybiotyk” zostało wprowadzone do współczesnej medycyny w 1945 r. przez S. Waksmana. Nazwał on tak wytwarzane przez mikroorganizmy związki, które hamują rozmnażanie się innych drobnoustrojów (bakterii, mykoplazm, grzybów, pierwotniaków) lub je zabijają. Pierwszy antybiotyk został odkryty w 1929 r. przez A. Fleminga, który zaobserwował hamujący wpływ grzyba Penicillium notatum na bakterie gatunku Staphylococcus. Rozwój terapii antybiotykowej dokonał się przed II wojną światową.

Minusy antybiotyków
Uczulenia na antybiotyki zdarzają się niezwykle często. Charakterystycznymi objawami są wysypki, gorączka, bóle stawowe, obrzęk i świszczący oddech. W wyniku kuracji antybiotykami o szerokim spektrum działania może wystąpić wtórna infekcja grzybicza. Inne skutki uboczne to mdłości, wymioty i biegunka. Zalecaną dawkę antybiotyku trzeba zawsze zażywać do końca, nawet gdy objawy chorobowe ustąpiły wcześniej, głównie dlatego, aby zapobiec nawrotom choroby. Wielu ciężkich chorób nie da się wyleczyć bez antybiotyków. Preparatów takich nie można stosować profilaktycznie.

Środki naturalne
W zapobieganiu chorobom skuteczne są preparaty roślinne, które mogą mieć właściwości antybiotyczne i łagodzić objawy różnych dolegliwości. Środki te nie powodują skutków ubocznych. Farmaceuci mogą polecać całą gamę preparatów na bazie miodu, czosnku czy aloesu. Ważne jest, aby przeprowadzić z pacjentem wywiad i ustalić, jakie ma dolegliwości.

Czosnek
Od kilku tysięcy lat sławą znakomitego środka leczniczego cieszy się czosnek. Zapisał się on w historii jako „antybiotyk starożytności”. Uprawiali go Rzymianie, Asyryjczycy, Egipcjanie, Grecy, Hebrajczycy i Arabowie. Hipokrates już 4500 lat p.n.e. polecał czosnek jako lekarstwo w schorzeniach układu pokarmowego i oddechowego. Zalety tej rośliny doceniła także medycyna ludowa.

Skład czosnku i zawarte w nim substancje lecznicze poznano w połowie XX wieku. Wyizolowano allicynę – substancję nadającą zapach i działającą przeciwbakteryjnie. Allicyna i trójsiarczek dwuallilu, który również występuje w czosnku, ma silne działanie bakteriobójcze i bakteriostatyczne, które ujawnia się nawet w bardzo dużych rozcieńczeniach. Zawarte w roślinie siarkowe związki lotne skutecznie leczą przeziębienia i infekcje układu oddechowego. W aptekach można kupić wiele preparatów na bazie czosnku. Stosuje się je w leczeniu przeziębień, chorych zatok, przewlekłych nieżytów oskrzeli, zaburzeń żołądkowych i infekcji grzybiczych.

Propolis
Innym dostępnym środkiem jest propolis, czyli kit pszczeli. Naukowcy wykazali jego ogromną moc bakteriobójczą oraz bogaty skład. Jako nalewkę stosujemy go na owrzodzenia, rany, zapalenie gardła, anginę i przeziębienia. Stosowany wewnętrznie i zewnętrznie jako maść na oparzenia, wrzody, żylaki, odleżyny, leczy tkankę kostną i chrzęstną. Najczęściej kit pszczeli jest stosowany w leczeniu ran i różnych schorzeń skórnych. Zwalcza gronkowca złocistego, paciorkowce, niektóre szczepy prątków gruślicy. Przeciwdziała rozwojowi grzybów, wirusowi grypy, a także niszczy pierwotniaki wywołujące rzęsistkowicę, toksoplazmozę i lambiozę. Łagodzi też ból w przypadku tzw. łokcia tenisisty (bolesne zapalenie mięśni i ścięgien w tej okolicy). Propolis umożliwia szybkie gojenie sączących się ran po amputacjach, może pomóc przy złamaniach, uszkodzeniach tkanek chrzęstnych stawów, w przypadku bolesnych pustych zębodołów.

Aloes
Farmaceuci mają też do dyspozycji wiele preparatów z aloesem. Jego sok reguluje pracę jelit, ułatwia wchłanianie witamin i minerałów z przewodu pokarmowego. Stosowany zewnętrznie jest niezastąpiony w leczeniu infekcji skórnych. Wzmacnia odporność organizmu, wspomaga leczenie infekcji.

Srebro koloidalne
Działanie przeciwbakteryjne i grzybobójcze ma również srebro. Do leczenia wykorzystywane jest srebro koloidalne. Badania naukowców dowiodły, że jeśli antybiotyk eliminuje około 6-7 szkodliwych bakterii, to srebro koloidalne niszczy ponad 650 chorobotwórczych bakterii, wirusów, grzybów i pleśni. Lecznicza wartość koloidalnego srebra – według pism medycznych na całym świecie – polega na tym, że upośledza ono enzym, który jednokomórkowe patogeny wykorzystują w swoim metabolizmie tlenowym. Sprawia to, że mikroorganizmy giną przy bezpośrednim kontakcie ze srebrem.

W badaniach naukowych nie zanotowano rozwoju szczepów bakterii odpornych na działanie srebra. W przeciwieństwie do antybiotyków koloidalne srebro jest substancją bezpieczną, nietoksyczną, nie kumuluje się w organizmie. Przyspiesza ono gojenie się ran, pomaga w czasie przeziębienia, kataru, zapalenia zatok, oskrzeli i płuc. Preparaty ze srebrem koloidalnym można stosować zewnętrznie lub doustnie.

Nasturcja
Kolejnym preparatem pochodzenia roślinnego o działaniu zbliżonym do antybiotyku jest nasturcja, która wzmacnia siły obronne organizmu, obniża gorączkę, działa leczniczo w wielu chorobach.

Olejek pichtowy
Natomiast z pędów młodej jodły syberyjskiej wykorzystywany jest olejek pichtowy. Działa on przeciwzapalnie i przeciwbólowo. Przynosi ulgę przy infekcjach górnych dróg oddechowych, podczas przeziębienia i grypy. Można go stosować do inhalacji, smarować nim bolące miejsca lub przyjmować go doustnie: 5-20 kropli dziennie w łyżeczce miodu.

#Warto przypomnieć pacjentowi, że:

• nie ma antybiotyku uniwersalnego
• antybiotykiem nie leczymy przeziębienia ani grypy
• przy stosowaniu antybiotyków konieczne jest przestrzeganie zaleceń lekarza
• nie wolno stosować antybiotyków w ramach tzw. samoleczenia i wykorzystywać leków, które pozostały w domowej apteczce z poprzednich kuracji