Narciarstwo zjazdowe

Nie bez racji ktoś powiedział, że nie dlatego przestajemy się bawić, bo się starzejemy, tylko dlatego się starzejemy, bo przestajemy się bawić. Narciarstwo zjazdowe jest przykładem dyscypliny, gdzie zabawa jest podstawą.

Jeśli po całych dniach spędzonych w aptece masz ochotę na ruch na świeżym powietrzu, spróbuj narciarstwa zjazdowego. To świetna metoda na poprawę kondycji, wzmacniająca mięśnie nóg i obręczy barkowej. Ćwiczenia fizyczne zmniejszają ryzyko chorób serca, cukrzycy i nowotworów, zapobiegają osteoporozie. Redukują stres, relaksują, świetnie się po nich śpi. Sprawność fizyczna ma dobroczynny wpływ na sprawność umysłową, a w czasie wysiłku w mózgu wydzielają się hormony szczęścia – endorfiny.

Przygotowanie
Aby czerpać przyjemność z jazdy na nartach, przygotowania należy rozpocząć 6-8 tygodni przed wyjazdem w góry.

Gimnastyka narciarska winna składać się głównie z ćwiczeń mięśni i stawów kończyn dolnych (staw skokowy i kolanowy). Dalej z ćwiczeń mięśni grzbietu i brzucha oraz wszelkich skrętów tułowia, a w końcu ćwiczeń ramion. Ćwiczenia powinny imitować pozycje ciała nawiązujące do autentycznych sytuacji występujących na stoku.

Pamiętajmy, aby gimnastykować się codziennie rano przed myciem i jedzeniem, powtarzać ćwiczenia wielokrotnie, nie doprowadzając do granic zmęczenia. Najtrudniejsze, najbardziej męczące ćwiczenia (w tym mięśni brzucha czy skoki) wykonywać pod koniec zajęć. Można do nich wykorzystać sprzęt domowy (szafa, stół, krzesło), szmatki do froterowania, ułatwiające obrotowy ruch ślizgowy lub położony na podłodze karton. Ważne jest, by w czasie gimnastyki oddychać równo i głęboko. Taki trening powinien trwać około 10-15 minut.

Jak opanować technikę?
Nauczanie powinno być prowadzone metodycznie, z zachowaniem kolejnych etapów wtajemniczenia. Przykładowo: pług (hamujący i ślizgowy), łuki płużne, krystiania płużna, zjazd w skos stoku, krystiania z oporu nartą górną, krystiania z odbicia.

Być może terminy te brzmią tajemniczo, budzą zakłopotanie i niewiarę w opanowanie. Są to jednak elementy proste, których każdy może się nauczyć. Potrzebny jest jednak trener, który posiada odpowiednią wiedzę metodyczną. Bo proces nauczania to: demonstracja, objaśnienie ruchu, korygowanie techniki jazdy, wychwycenie błędów, wyegzekwowanie poprawnego wykonania.

W początkowym okresie nauczania bezwzględnie należy korzystać z rad instruktora narciarstwa. Nie ma nic gorszego niż niewłaściwe nawyki. Niekorygowane błędy będą się kumulować. Przy zastosowaniu powyższych rad (przygotowanie, kilkugodzinna nauka każdego dnia) jesteśmy w stanie opanować jazdę slalomem w ciągu kilku dni.

Bezpieczna jazda
Kiedy już jesteśmy w stanie zjechać ze stoku, pamiętajmy o zasadach bezpiecznego poruszania się na trasach narciarskich. Przytoczmy najważniejsze z nich:
• Wyprzedzać można zarówno po stronie dostokowej i odstokowej, lewej i prawej, lecz w odległości, która pozwoli uniknąć potrącenia wyprzedzanego.
• Tylko w razie absolutnej konieczności narciarz może zatrzymać się na trasie zjazdu, zwłaszcza w miejscach zwężeń trasy i w miejscach o ograniczonej widoczności.
• Podchodzić można tylko poboczem trasy.
• W razie wypadku każdy, kto znajdzie się w pobliżu, powinien udzielić poszkodowanemu pomocy.

W narciarstwie względy bezpieczeństwa muszą zajmować pierwszoplanowe miejsce. Oto kilka zaleceń, do których należy się zastosować. Po pierwsze, trzeba wybrać trasę stosowną do swoich umiejętności. Po drugie, należy pamiętać, że nie jesteśmy sami na stoku i powinniśmy mieć wzgląd na innych. Po trzecie, że narciarz jadący przed nami oraz zjeżdżający wolniej ma pierwszeństwo. I wreszcie po czwarte, nie zatrzymujmy się na zakrętach oraz przewężeniach tras.

Kto raz posmakował przyjemności narciarstwa zjazdowego, nie jest w stanie wyobrazić sobie zimowych wakacji bez nart.