Życiodajny smoczek

Smoczek nie tylko uspokaja dzieci, ale i zapobiega przypadkom nagłej śmierci łóżeczkowej – informuje pismo “General Dentistry”.

Wiele osób jest przeciwnych używaniu smoczka, ponieważ – podobnie jak ssanie kciuka – może to prowadzić do wad zgryzu. Jednak ponieważ dzieci ze smoczkiem nie śpią tak głęboko, jak bez smoczka, rzadziej dochodzi u nich do groźnego dla życia zatrzymania oddechu. Dlatego smoczek powinien być podawany głównie
na czas snu.

Jednak nie należy dawać smoczka dzieciom w wieku powyżej dwóch lat. U młodszych dzieci ewentualne wady zgryzu zwykle samoistnie ustępują. Nie można także umieszczać go na tasiemce założonej na szyję dziecka, ponieważ grozi to uduszeniem.

Zespół nagłej śmierci łóżeczkowej (SIDS) jest najważniejszą przyczyną nieoczekiwanego zgonu niemowląt w wieku od tygodnia do roku. Wciąż jednak nie wiadomo, co naprawdę go powoduje. Wiadomo tylko, że spotyka on niemowlęta na całym świecie, głównie chłopców, częściej w rodzinach o niskim statusie socjoekonomicznym. Niemal wszystkie zgony następują podczas snu
dziecka.

Jak dotąd, żadne wyjaśnienia tego zjawiska nie okazały się w pełni zadowalające. Pisano już o nieprawidłowościach pracy serca dziecka, przegrzaniu, starych materacach pełnych bakterii Helicobacter, a nawet o snach, pod wpływem których dziecku zdaje się, że znów jest w macicy i nie musi oddychać.

Najpopularniejsza teoria wskazuje na niewłaściwą pozycję w czasie snu – na brzuchu. Kampania edukacyjna podkreślająca korzyści z układania dzieci do snu na plecach okazała się skuteczna; zmniejszyła liczbę przypadków SIDS o połowę.