Macierzyste ze skóry

Modyfikacja znanej już techniki pozyskiwania komórek macierzystych z ludzkiej skóry może usunąć potrzebę kontrowersyjnego etycznie uzyskiwania ich z ludzkich zarodków i uczynić ją bezpieczną dla ludzi.

Jak informuje “Nature”, naukowcy z W. Brytanii i Kanady wypracowali nowy sposób modyfikowania dorosłych komórek skóry, tak że uzyskują one wielostronne właściwości komórek macierzystych bez potrzeby ryzykownego stosowania wirusów w procesie ich genetycznego przeprogramowania.

Dotychczasowa technika modyfikowania komórek skóry opracowana przez naukowców amerykańskich i japońskich w 2007 r. po to, by uzyskały one właściwości komórek macierzystych polegała na zmianie ich czterech najważniejszych genów za pomocą wirusów.

Techniki nie można było jednak zastosować u ludzi ze względu na ryzyko zaburzeń genetycznych mogących prowadzić do nowotworów.

Nowa metoda przeprogramowania komórek skóry opracowana przez zespoły badaczy kierowane przez Keisuke Kaji z uniwersytetu w Edynburgu i Andrasa Nagy’ego z uniwersytetu w Toronto, nie wymaga korzystania z wirusów, ale pozwala na osiągnięcie tego samego celu – wyposażenia komórek skóry we właściwości komórek macierzystych.

Nowa technika modyfikacji komórek pozwala na usunięcie czynników zewnętrznych wykorzystanych do jej przeprogramowania, dzięki czemu uzyskana zostaje komórka macierzysta w stanie czystym ze zdolnościami do wielokierunkowego różnicowania się na 220 typów.

Ponieważ są to własne komórki macierzyste chorego nie zachodzi niebezpieczeństwo ich odrzucenia przez organizm. Nie ma też ryzyka powikłań genetycznych. Przeprogramowane komórki skóry mogą być niewyczerpanym źródłem komórek macierzystych i służyć do uzyskania dowolnej tkanki wykorzystanej następnie w leczeniu chorego.

Eksperci zastrzegają jednak, iż choć wyniki prac naukowców z W. Brytanii i Kanady są obiecujące, to technice przeprogramowania dorosłych komórek skóry towarzyszą znaki zapytania. Stąd konieczne są – ich zdaniem – dalsze badania nad komórkami macierzystymi pobieranymi z ludzkich zarodków.

Źródło: PAP – Nauka w Polsce