Łysienie androgenowe - przyczyny

Łysienie androgenowe – przyczyny, leczenie


Wszyscy marzymy o gęstych i mocnych włosach. Jednak niektórym to marzenie spędza sen z powiek. Łysienie androgenowe dotyczy zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Na szczęście medycyna coraz lepiej leczy jego przyczyny oraz skutki.

Eunuchowie nie łysieją – zauważył to już Hipokrates żyjący w V wieku p.n.e. Ojciec medycyny sam był łysy, dlatego problem łysienia szczególnie go interesował. Jednak musiało minąć prawie 2,5 tys. lat, by do rozważań Hipokratesa powrócił (w 1949 r.) anatom James Hamilton i w sposób naukowy potwierdził domysły starożytnego mędrca. Dowiódł, że hormony męskie – androgeny – są warunkiem inicjującym łysienie typu męskiego.
Obecnie przyjmuje się, że łysienie androgenowe, które zresztą dotyczy zarówno mężczyzn, jak i kobiet, jest spowodowane interakcją trzech czynników: androgenów, predyspozycji genetycznych i wieku pacjenta. Same androgeny nie są bowiem przyczyną łysienia bez predyspozycji genetycznych, a ta sama dawka androgenów wywoła szybszą utratę włosów u 60-latka niż u młodego mężczyzny.

Mechanizm łysienia
Bezpośrednio destrukcyjnie na mieszki włosowe działa hormon androgenowy dihydrotestosteron (DHT). Najpierw prowadzi do ich miniaturyzacji, a potem do degradacji, a z czasem do całkowitego ich zaniku.
Łysienie androgenowe wśród mężczyzn przebiega w sposób typowy, a jego wielkość jest określana według VII-stopniowej skali Norwooda. Zwykle rozpoczyna się od kątów czołowych oraz szczytu głowy i prowadzi do trwałej utraty włosów.
U kobiet z kolei wyróżnia się dwa rodzaje łysienia androgenowego. Pierwszy to typ męski, który u kobiet występuje znacznie rzadziej niż u mężczyzn i polega na degradacji mieszków włosowych od czoła do szczytu głowy. Drugi rodzaj to łysienie rozlane polegające na stopniowym przerzedzaniu się włosów na całej głowie. Jego nasilenie określa skala Ludwiga. W odmianie typu łysienia męskiego u kobiet zwykle występują zaburzenia endokrynologiczne, natomiast w odmianie rozlanej poziomy androgenów są prawidłowe lub tylko nieznacznie podwyższone. Kobiety z łysieniem androgenowym powinny być więc objęte stałą opieką endokrynologa.

Nie ma idealnego leku
W leczeniu łysienia androgenowego stosuje się różne preparaty. Jednak tylko niektóre mają udowodnioną skuteczność. Finasteryd (Propecia) blokuje receptor w mieszku włosowym dla testosteronu. Preparat ten wymaga codziennego przyjmowania doustnego w dawce 1 mg na dobę. Jest skuteczny przede wszystkim w łysieniu szczytu głowy. W wyjątkowych przypadkach może być stosowany u kobiet. Czasem podaje się im nawet dawkę większą niż mężczyznom, czyli 2.5 do 5 mg dziennie. Jednak przed wdrożeniem terapii lekarz musi wykluczyć u pacjentki ciążę. W trakcie leczenia z kolei kobieta powinna stosować skuteczną antykoncepcję, ponieważ Finasteryd może uszkodzić płód. Natomiast Minoxidil (Loxon 2% i 5%) jest lekiem do stosowania miejscowego. Silnie rozkurcza naczynia krwionośne i poprawia ukrwienie mieszków włosowych. A to wpływa na poprawę wzrostu włosów. Jednak działanie tego preparatu stopniowo słabnie po upływie dwunastu miesięcy stosowania.

Na rynku farmaceutycznym istnieją także niezliczone ilości specyfików mających powodować odrost włosów. Niestety żaden z nich nie ma udokumentowanej skuteczności w leczeniu łysienia.

Peruki oraz implanty
Inną metodą ukrycia łysienia są tupety i peruki. Ich jakość w ostatnich latach znacznie się poprawiła. Obecnie stosowane są specjalne siatki nylonowe z przytwierdzonymi ludzkimi włosami, które odpowiadają kolorem i grubością włosom pacjenta. Nie eliminuje to jednak wszystkich niedogodności związanych z noszeniem tego typu włosów.

Zupełnie inną metodą jest implantowanie w skórę głowy sztucznych włosów z polimeru, który wyglądem i dotykiem przypomina włosy naturalne. Niedogodnością w ich stosowaniu jest wysoki koszt zabiegu, konieczność corocznego uzupełniania, łamanie się implantów, infekcje czy alergia na tworzywo. Takie włosy są bardzo wrażliwe na wysoką temperaturę i trudno się je układa (modeluje).

Przeszczep włosów
Jedyną – jak dotąd – skuteczną metodą przywrócenia włosów na głowie jest ich przeszczep. Włosy pobiera się z tzw. obszarów stabilnych znajdujących w okolicy potylicy i na skroniach. Włosy w tych rejonach nie są wrażliwe na DHA i przeniesione w inne miejsca tę cechę zachowują. Dlatego nie wypadają do końca życia. W przeciwieństwie do innych przeszczepów przy transplantacji włosów dawca jest jednocześnie biorcą. Bez leków immunosupresyjnych organizm odrzuciłby mieszki włosowe pobrane od innej osoby. Przy autotransplantacji ten problem nie istnieje.

Dawniej przeszczepiano wysepki skóry zawierające po kilkanaście cebulek włosowych. Jednak odstępy między wysepkami powodowały, że włosy rosły kępkami. Trzeba było wykonać kilka takich zabiegów, aby powierzchnie bez włosów stopniowo zagęszczać. Z tyłu głowy pozostawały, po pobranych fragmentach skóry z włosami, okrągłe blizny o średnicy około 5 mm. Obecnie przeszczepione fragmenty skóry z włosami (tzw. mikrografty) są bardzo drobne, zawierają najwyżej cztery cebulki włosowe. Pozwala to osiągnąć bardzo dobry efekt kosmetyczny. Zmieniła się również technika pobierania materiału do przeszczepu. Dzięki temu blizna po wycięciu paska z włosami z tyłu głowy jest niewidoczna. Włosy można wszczepiać w miejsca puste lub tam, gdzie fryzura jest rzadsza. Można również pokrywać implantami blizny powypadkowe i pooparzeniowe oraz miejsca po naświetlaniach. Czasem dokonuje się przeszczepów włosów brwi, rzęs, brody, klatki piersiowej, a nawet łona.

Przebieg zabiegu
Zabieg przeszczepu włosów jest przeprowadzany w znieczuleniu miejscowym po wstępnej premedykacji. Najczęściej wyodrębnia się obszar z tyłu lub boków głowy, skraca włosy, skalpelem wycina się płat skóry z rejonu „dawca”. Po wycięciu lekarz zszywa brzeg skóry do brzegu skóry. w ten sposób pozostaje blizna ukryta wśród włosów. Pobrany płat skóry dzieli się pod powiększeniem na poszczególne mikrografty wielkości 1mm, a następnie umieszcza się je w przygotowanych nakłuciach bądź nacięciach skóry w miejscu „biorca”. W ciągu jednego zabiegu można przeszczepić nawet kilka tysięcy mikrograftów. Zabieg trwa od 2 do 5 godzin. Na koniec zakłada się opatrunek na 24-48 godzin.

W miejscach wszczepienia mikrograftów powstają strupki, które utrzymują się przez około 7 dni. Natomiast szwy z obszarów pobrania materiału do przeszczepu są zdejmowane po 10-14 dniach od zabiegu. Nowe włosy wyrastają zwykle po około 3 miesiącach i rosną mniej więcej 1 cm miesięcznie.

Obecnie trwają też prace nad klonowaniem mieszków włosowych. Ograniczyłoby to znacznie potrzebę wycinania skóry w miejscu „dawca”, a także umożliwiłoby przeszczep włosów u osób, które mają ograniczoną ich ilość z tyłu głowy. Przełomem w leczeniu łysienia androgenowego może być również terapia genowa.


tekst:
dr Juliusz Prandecki, Klinika Przeszczepiania Włosów
dr Dorota Prandecka, Centrum Lasermed

4.6/5 - (270 votes)

Nikt nie pyta Cię o zdanie, weź udział w Teście Zaufania!

To 5 najczęściej kupowanych leków na grypę i przeziębienie. Pokazujemy je w kolejności alfabetycznej.

ASPIRIN C/BAYER | FERVEX | GRIPEX | IBUPROM | THERAFLU

Do którego z nich masz zaufanie? Prosimy, oceń wszystkie.
Dziękujemy za Twoją opinię.

Leave a Comment

POLECANE DLA CIEBIE

START TYPING AND PRESS ENTER TO SEARCH