Dlaczego włosy wypadają?

Dlaczego włosy wypadają?


Przejściowe lub trwałe wypadanie włosów na ograniczonej powierzchni lub na całej owłosionej skórze głowy (niekiedy również innych okolic ciała) to objaw chorobowy zwany łysieniem. To jeden z coraz częściej zgłaszanych problemów dermatologicznych.

O nadmiernym wypadaniu włosów możemy mówić w przypadku utraty około 100-150 włosów dziennie lub przy pojawieniu się ognisk przerzedzenia. Łysienie jest problemem bardzo złożonym, wymagającym pomocy dermatologa, który wykryje przyczynę naszych problemów. Od niej bowiem uzależniona jest skuteczność leczenia.

Klasyfikacja
W zależności od fazy wzrostu włosa wyróżnia się łysienie anagenowe, telogenowe i dystroficzne. Biorąc pod uwagę przebieg choroby wyróżnia się łysienie niebliznowaciejące (np. łysienie androgenowe, łysienie plackowate) i bliznowaciejące (np. w przebiegu tocznia rumieniowatego skórnego, liszaja płaskiego), a także – uwzględniając rozległość zmian – łysienie rozsiane (np. w przebiegu chorób ogólnoustrojowych, polekowych, przy niedoborach witamin i mikroelementów) oraz ogniskowe.

Klasyfikacje te odgrywają istotną rolę we wstępnej fazie leczenia, gdyż ukierunkowują one właściwe postępowanie diagnostyczne i terapeutyczne.

Diagnostyka
Bardzo istotnym elementem w diagnostyce łysienia jest wywiad lekarski oraz badanie przedmiotowe. W większości przypadków konieczne jest również wykonanie badań laboratoryjnych, w tym oznaczenie morfologii, poziomu żelaza, hormonów tarczycy, hormonów płciowych.

W przypadku podejrzenia chorób infekcyjnych, np. grzybicy owłosionej skóry głowy, wykonuje się badania mikrobiologiczne. Bardzo pomocnymi badaniami w poszukiwaniu przyczyny łysienia są: trichogram (badanie mikroskopowe włosów, dzięki któremu możemy określić odsetek poszczególnych faz wzrostu włosów) i trichoskopia (komputerowe badanie włosów i powierzchni skóry głowy). W części przypadków, szczególnie u pacjentów z łysieniem bliznowaciejącym, wskazane jest wykonanie biopsji skóry.

Łysienie androgenowe
Polega ono na zmianie włosów długich, grubych, zawierających barwnik na włosy o cechach włosa pierwotnego, tzn. krótkie, niezawierające barwnika. U mężczyzn zmiany zazwyczaj rozpoczynają się w okolicy czołowej, a następnie w okolicy ciemieniowej i stopniowo się nasilają. Dla ułatwienia diagnostyki tego typu objawów i monitorowania leczenia przyjęto klasyfikację nasilenia łysienia podzieloną na dwanaście typów.

Łysienie androgenowe u kobiet ma inny przebieg i inną dystrybucję zmian. Zazwyczaj dochodzi wyłącznie do przerzedzenia włosów, a nie do całkowitego wyłysienia.

W terapii łysienia androgenowego stosuje się leczenie miejscowe. Dermatolog może także zlecić leczenie ogólne, które może się różnić w zależności od płci pacjenta.

Łysienie plackowate
Ten rodzaj łysienia cechuje się występowaniem przejściowych lub trwałych ognisk wyłysienia, w obrębie których skóra nie jest zapalnie zmieniona. Choroba może pojawić się w każdym momencie życia, najczęściej jednak występuje w dzieciństwie lub w młodym wieku.

Postęp choroby może doprowadzić do całkowitej utraty owłosienia skóry głowy, brwi, rzęs, włosów łonowych i innych. W ciężkich przypadkach chorobie tej towarzyszą zmiany na paznokciach o różnym nasileniu.

Patogeneza tej choroby nie jest w pełni poznana, chociaż w mechanizmie powstania zmian podkreśla się rolę zjawisk immunologicznych.

Dermatolog może przepisać preparaty do terapii miejscowej, a także zlecić tzw. terapię drażniącą, która polega na stosowaniu substancji silnie uczulających (alergenów kontaktowych). U niektórych pacjentów zalecane jest leczenie ogólne fototerapią oraz lekami immunologicznymi. Niestety skuteczność wyżej wymienionych metod jest ograniczona, u części pacjentów po zaprzestaniu terapii zmiany chorobowe nawracają.

Łysienie telogenowe
Polega ono na przejściu znacznej liczby włosów w fazę spoczynku (telogenu), co powoduje zwiększoną utratę włosów po 2-3 miesiącach. Ten typ łysienia charakteryzuje się równomiernym przerzedzeniem włosów w obrębie owłosionej skóry głowy.

Do głównych przyczyn łysienia telogenowego zalicza się: leki, przewlekłe choroby układowe, zabiegi operacyjne, zaburzenia hormonalne, infekcje, ostre choroby gorączkowe, niedobory żywieniowe, zatrucia solami metali ciężkich.

Podstawą leczenia w tym typie łysienia jest eliminacja czynnika sprawczego w połączeniu z leczeniem objawowym.

Podstawą właściwego postępowania terapeutycznego w przypadku nadmiernego wypadania włosów jest przeprowadzenie szczegółowego badania lekarskiego oraz badań dodatkowych, w celu określenia przyczyny łysienia. Tylko w ten sposób lekarz dermatolog będzie mógł zalecić nam skuteczną terapię.


#Przyczyny wypadania włosów

  • choroby infekcyjne, takie jak zakażenia bakteryjne (gruźlica, kiła drugorzędowa, figówka, czyraczność), infekcje wirusowe, grzybica, leiszmanioza
  • choroby skóry i przydatków lub choroby ogólnoustrojowe przebiegające z zajęciem skóry (np. toczeń rumieniowaty, liszaj płaski, łojotokowe zapalenie skóry, twardzina ograniczona, nowotwory skóry)
  • zaburzenia hormonalne; choroby narządów wewnętrznych, w których utrata włosów jest jednym z objawów klinicznych (m.in. niedoczynność tarczycy, niedokrwistość, cukrzyca)
  • niedobór witamin lub makro- i mikroelementów, takich jak żelazo, miedź, cynk, witaminy z grupy B
  • czynniki środowiskowe, np. zatrucie talem, arsenem, rtęcią; łysienie polekowe (leki przeciwnowotworowe, pochodne itaminy A)
  • stres
  • czynniki mechaniczne: wyrywanie włosów przez chorego (trichotilomania), fryzura powodująca nadmierne pociąganie włosów (kok, koński ogon)
4.8/5 - (120 votes)

Nikt nie pyta Cię o zdanie, weź udział w Teście Zaufania!

To 5 najczęściej kupowanych leków na grypę i przeziębienie. Pokazujemy je w kolejności alfabetycznej.

ASPIRIN C/BAYER | FERVEX | GRIPEX | IBUPROM | THERAFLU

Do którego z nich masz zaufanie? Prosimy, oceń wszystkie.
Dziękujemy za Twoją opinię.

Leave a Comment

POLECANE DLA CIEBIE

START TYPING AND PRESS ENTER TO SEARCH