Aloes

Aloesowy zawrót głowy


Już starożytni znali lecznicze i medyczne zastosowanie aloesu. Jego składniki pozwalają zachować młodość, działają przeciwzapalnie i łagodząco. Wchodzą w skład wielu leków.

Aloes uprawiany jest w wielu krajach o gorącym klimacie. W strefie umiarkowanej, w tym również w Polsce, hoduje się go jako roślinę pokojową i szklarniową. Aloes ma zawsze zielone, długie, łodygowe liście pokryte woskowatym nalotem i zakończone małymi ostrymi kolcami na brzegach. Wypełnia je miąższ z dużą ilością śluzowatego soku. To właśnie on zawiera wiele cennych aktywnych substancji, które korzystnie oddziałują na organizm.
Kosmetyk Kleopatry
Pielęgnacyjne właściwości aloesu doceniła egipska królowa Kleopatra, która używała go do pielęgnacji twarzy. Żel aloesowy ze środkowej części liścia zawiera wielocukry oraz glikoproteiny. Są to naturalne składniki komórek skóry, których z wiekiem ubywa – stąd zastosowanie żelu w kosmetologii.

Aloes nie tylko pomaga zachować młodość skóry, ale także działa przeciwzapalnie i łagodząco, dlatego jest popularnym składnikiem kosmetyków do cery wrażliwej. Sok i miazga używane są do wyrobu preparatów regenerujących skórę. Aloenina A jest składnikiem kremów kondycjonujących, dodawana jest również do płynów zapobiegających wypadaniu włosów.
Medyczne zastosowanie
Lecznicze właściwości aloesu znane były już w starożytności, zwłaszcza w Grecji i Macedonii. Roślina i otrzymana z liści alona (stężały sok z liści aloesu) opisane zostały przez Dioskuridesa i Galena. W średniowieczu stosowano aloes jako środek przyspieszający gojenie ran skóry, owrzodzeń, oparzeń i odmrożeń. Wyciągi z aloesu są popularne w medycynie ludowej Afryki, Chin i Japonii.

Sok aloesowy stosowany jest również do produkcji preparatów o działaniu zwiększającym odporność. Znajduje on zastosowanie w chorobach żołądka i dwunastnicy (hamuje wydzielanie kwasu solnego i pepsyny). Alona zawiera m.in. glikozydy antranoidowe, które wykazują silne działanie drażniące na jelito grube. Wchodzi ona w skład preparatów o działaniu przeczyszczającym, a także jest składnikiem środków o działaniu żółciopędnym.

Aloes znajduje zastosowanie także w homeopatii. Oprócz wymienionych już schorzeń homeopaci zalecają go przy alergiach i chorobach oczu.

W stomatologii zaś sok z tej rośliny wykorzystuje się w zapaleniach śluzówek jamy ustnej i chorobach dziąseł.

Tak szerokie działanie lecznicze zapewniają obecne w liściach minerały: sód, potas, magnez, cynk, miedź, żelazo oraz witaminy: C, E i z grupy B, a także kwas foliowy.

Należy jednak pamiętać, że przy poważniejszych schorzeniach aloes nie może być traktowany jako lek. Nawet jeśli zawarte w roślinie pektyny obniżają poziom cholesterolu lub pomagają regulować poziom cukru we krwi, nigdy nie można na własną rękę odstawiać leków przepisanych przez lekarza .


SUBSTANCJE CZYNNE

  • Miąższ aloesu zawiera ponad 140 biologicznie czynnych składników. Należą do nich m.in. aminokwasy, enzymy, witaminy,związki mineralne, nienasycone kwasy tłuszczowe, substancjeo działaniu przeciwbólowym, przeciwzapalnym oraz przeciwbakteryjnym, a także cukry i wielocukry.
4.9/5 - (66 votes)

Leave a Comment

POLECANE DLA CIEBIE

START TYPING AND PRESS ENTER TO SEARCH