Akcja „Nie mam HCV!” objęła 4 tys. pacjentów

Około 700 tys. Polaków jest nieświadomymi nosicielami wirusa zapalenia wątroby typu C. Wirus ten przez wiele lat znajduje się w fazie utajonej. Da się go zdiagnozować tylko dzięki badaniom laboratoryjnym. Stąd pomysł Kapituły Nagrody Zaufania „Złoty OTIS” i Krajowej Izby Diagnostów Laboratoryjnych na akcję bezpłatnych badań profilaktycznych „Nie mam HCV!”.

Wczesne uzyskanie informacji o zakażeniu HCV może uratować pacjentowi życie, gdyż umożliwia szybkie rozpoczęcie terapii i powstrzymanie procesu niszczenia komórek wątroby. Dzięki akcji „Nie mam HCV!” 23 osoby dowiedziały się, że są zakażone tym wirusem.

W ramach akcji „Nie mam HCV!” w 2011 r. przebadano około 4 tys. osób w całej Polsce. Chętni mogli bezpłatnie wykonać badania przesiewowe w wyznaczonych laboratoriach i sprawdzić, czy, nie są zakażeni wirusem HCV. Zainteresowanie było tak ogromne, że odczynniki przekazane przez sponsorów w zdecydowanej większości laboratoriów skończyły się po niecałej godzinie pierwszego dnia akcji.

Badanie na przeciwciała HCV nie jest ujęte w koszyku świadczeń gwarantowanych. Możliwość wykonania tego badania bezpłatnie w ramach akcji „Nie mam HCV!” było dla wielu osób jedyną szansą na sprawdzenie, czy nie są nosicielami tego groźnego wirusa.

Jeśli istniało podejrzenie obecności przeciwciał anty-HCV, materiał pacjenta był kierowany do innego laboratorium, aby wykonać tzw. badania potwierdzające. W przypadku podejrzenia wyniku pozytywnego, pacjent otrzymywał pisemne zobowiązanie do zgłoszenia się do przychodni chorób zakaźnych lub do lekarza rodzinnego.

– W badaniach przesiewowych stwierdzono 72 wyniki pozytywne, z których w badaniach potwierdzających stwierdzono 23 zakażenia wirusem HCV. Wyniki tej akcji pokazały, jak ważne w diagnostyce są badania laboratoryjne i jak konieczne są badania potwierdzające – mówiła dr Elżbieta Puacz, prezes Krajowej Izby Diagnostów Laboratoryjnych. – Największa liczba potwierdzonych zakażeń HCV była w grupie mężczyzn między 25. a 45. rokiem życia.

Zakażenia WZW C to w większości zakażenia szpitalne. Zbadać powinien się każdy, kto był w dzieciństwie w szpitalu, miał transfuzję krwi, zabiegi operacyjne, a także np. kolonoskopię czy endoskopię. Badanie jest też zalecane osobom, które mają tatuaże, czy korzystały u kosmetyczki z zabiegów z przecięciem tkanek.