Warszawskie Spotkania Onkoprzestrzeń Filmowa

Projekt adresowany jest do pacjentów i ich bliskich, do terapeutów i lekarzy, przedstawicieli organizacji pozarządowych i wolontariuszy, a także środowisk medycznych. Główna idea projektu to popularyzacja arteterapii i metod obniżających stres w środowiskach dotkniętych chorobami nowotworowymi. Warszawskie Spotkania Filmowe, pod nazwą Onkoprzestrzeń Filmowa, odbędą się 23 lutego 2019 roku w kinie Elektronik.

Misją “Onkoprzestrzeni kreatywnej” jest inspirowanie do przyjmowania aktywnej i twórczej postawy pozwalającej na przekierowanie negatywnych emocji związanych z chorobą. Pozytywne działania kreatywne w różnych obszarach życia wskazują na uzdrawiającą rolę kreatywności i samorozwoju poprzez różne formy zajęciowe.

Autorką projektu Onkoprzestrzeń Kreatywna jest Maria Poszwińska, wiceprezes Fundacji Twórczość i Dokumentacja. Od zachorowania na raka w 2000 roku stara się dzielić swoim doświadczeniem, realizuje filmy o psychoonkologii i arteterapii. Film o psychoonkologii “Wewnętrzna moc” z 2005 roku obejrzało wówczas półtora miliona ludzi. Dwa najnowsze filmy “Muzykoterapia, zdrowienie przez sztukę” trafiły do organizacji pacjenckich poprzez Polską Koalicją Pacjentów Onkologicznych w wielu tysiącach egzemplarzy.

Celem Fundacji jest:

• dokumentowanie wartościowych zjawisk społeczno-kulturalnych, artystycznych, interesujących osobowości,
• inicjowanie i wspieranie projektów artystycznych i społeczno – kulturalnych,
• realizacje artystyczne przede wszystkim z zakresu plastyki i filmu,
• przedsięwzięcia edukacyjne – popularyzacja sztuki i kultury,
• animacja kulturalna, inicjatywy kulturotwórcze,
• profilaktyka zdrowotna,
• działania na rzecz osób niepełnosprawnych.

Maria Poszwińska, wiceprezes Fundacji Twórczość i Dokumentacja:

Pragniemy budzić świadomość i uczyć, że aktywna postawa wobec życia może nas wspierać w trudnych chwilach, pomagać powrócić do normalnego życia, dawać nadzieję na przyszłość i otwarcie się na świat.

Diagnoza „rak”

Choć wcześnie wykryta choroba w bardzo wielu przypadkach jest uleczalna, to bez wątpienia jej wpływ na życie osób, które zachorowały, i ich najbliższych, jest kolosalny. Diagnoza „rak” budzi często przerażenie i należy podkreślić, że zachorowanie na raka nigdy nie dotyczy tylko osoby chorej. To wiadomość, która wpływa na życie całej rodziny, która musi się skonfrontować z lękiem przed śmiercią, a często zatacza jeszcze szersze kręgi. Dotyka obszaru życia rodzinnego, zawodowego. Choroby nie można wyprzeć ze świadomości, udawać przed sobą i innymi, że jej nie ma. Z drugiej strony życie toczy się dalej, choć dotknięte chorobą. Dalej istnieje rodzina, życie osobiste i zawodowe.

Można powiedzieć, że zachorowanie na raka to sytuacja graniczna, która może odsłonić takie aspekty naszej psychiki, z których na co dzień nie zdajemy sobie sprawy. Dotyczy to zarówno trudnych emocji, jak i ogromnych zasobów siły do radzenia sobie w trudnej sytuacji. Wie o tym ten, kto w swoim otoczeniu miał czy ma osobę chorą i zastanawia się, jak może udzielić jej wsparcia.

Choroba weryfikuje to, jak osoba o sobie myśli, co jest dla niej ważne, przyjaciół i najbliższe otoczenie, a także wiele obszarów życia. Nowa naznaczona onkologicznie sytuacja powoduje, że trzeba odkryć i uczyć się siebie na nowo. Zbudować swoją nową tożsamość. Wrócić do normalnego życia, pracować, podróżować, spędzać czas z rodziną i przyjaciółmi. Każda próba zachowania normalności, spotykanie się ze znajomymi, kolegami z pracy – każde oderwanie myśli od choroby czy leczenia ma działanie terapeutyczne.

Obraz choroby nowotworowej kreowany przez media

Media najczęściej przedstawiają jej ciemną stronę. Bladzi, pozbawieni włosów ludzie, leżący na szpitalnym łóżku podłączeni pod kroplówkę, niezdolni do normalnego funkcjonowania. Daje to przytłaczającą wizję przyszłości, budzi strach i osłabia. Poglądy na temat chorób onkologicznych cechuje fatalizm: „rak jest chorobą śmiertelną”, „walka z rakiem”. I co jest wygraną, a co przegraną? Czy wieloletnie życie z chorobą przewlekłą jest przegraną czy wygraną? Najczęściej pacjenci onkologiczni to osoby sprawne, pełne życia, osoby, które leczenie traktują jako krótką przerwę w życiorysie, osoby, które marzą o powrocie do domu, do rodziny, do pracy, do zabawy, do różnych przyjemności. I chcą to robić szybko, bo bardziej niż kiedykolwiek żyją chwilą obecną, tu i teraz. To prawda, że stany terminalne są bardzo trudne i rzeczywiście bardzo przygnębiające. Jednak nie musi tak być przez cały czas choroby.

Koniec ze stereotypami!

Świadomość społeczna na temat nowotworów i opieki onkologicznej w Polsce często jest pełna stereotypowych i nieprawdziwych przekonań. I pełna paraliżującego lęku. Nie napawa optymizmem np. przekaz „przegrał walkę z rakiem”, który pokazuje nam, że większość historii kończy się źle. Jeśli ludzie widzą smutne przygnębiające przekazy to ich lęki są większe, a nadzieja mniejsza. Nie chodzi o to, aby zaprzeczać emocjom, skutkom ubocznym i innym trudnym elementom, które dzieją się w trakcie leczenia i terapii. Ważne jest jednak to, by nie straszyć siebie i innych.

Aktywność i radość mimo choroby

Brakuje nacechowanych pozytywnie przekazów, które mówią co robić, jak normalnie żyć dalej. Inicjatyw nakłaniających do spotykania się z bliskimi, do korzystania z życia, do uprawiania różnych form aktywności. Do działań kreatywnych. Nie trzeba rozmawiać tylko o raku. Można się też tańczyć, śpiewać, malować, podróżować, śmiać się i bawić. Trzeba nauczyć się z żyć z chorobą. Zacząć robić coś dla siebie. Rehabilitować się nie tylko fizycznie, ale i psychicznie. Usuwać przeszkody i bariery przede wszystkim w głowie.

Onkoprzestrzeń Kreatywna stoi po stronie życia

Pacjenci nie muszą być na przegranej pozycji. Wprost przeciwnie, mogą pokonać strach i zacząć w pełni świadomie realizować swoje marzenia i talenty. Człowiek ma ogromy wpływ na swoje samopoczucie poprzez wykonywanie różnych działań.  To z kolei przekłada się na zdrowie. Możemy wieść całkiem ciekawe życie pomimo choroby. Żyjąc ciekawie skupiamy wokół siebie ciekawych, miłych ludzi. W ich towarzystwie zapominamy o naszych troskach problemach. Realizowana pasja może skutecznie odciągnąć myśli od leczenia i choroby. Niewątpliwie potrzeba inicjatyw, które pokazują, że przy chorobie nowotworowej też da się po prostu fajnie i ciekawie żyć.