Odpowiedzialność za własne zdrowie spoczywa na barkach amerykańskich obywateli lub pracodawców, którzy kupują dla swoich pracowników prywatne ubezpieczenia zdrowotne. Trwa jednak reforma tego sytemu. Do czego doprowadzi?
Prywatne ubezpieczenia zdrowotne zostały wprowadzone w Stanach Zjednoczonych pod koniec XIX wieku. Pierwsza połowa XX wieku to rozwój ubezpieczeń zdrowotnych proponowanych przez pracodawców pracownikom i ich rodzinom. Już w 1943 roku stworzono system ulg podatkowych dla firm oferujących grupowe ubezpieczenia zdrowotne.
Fundusze zdrowotne
W 1965 r. prezydent Lyndon Johnson wprowadził opłacany przez budżet federalny system obejmujący opieką medyczną wszystkich obywateli amerykańskich powyżej 65. roku życia. Medicare w 2008 roku obejmował 45 milionów osób.
Od 1965 do 1982 roku kolejno wszystkie stany tworzyły swoje własne odrębne fundusze zdrowotne, zapewniające opiekę osobom ubogim, tzw. Medicaid, opłacane z własnych budżetów. W 2008 roku Medicaid zapewniał opiekę 49 milionom ludzi.
W 1997 roku został powołany do życia fundusz State Children’s Health Insurance Program (SCHIP) opłacany z budżetu państwa i finansujący obecnie opiekę medyczną ponad dziewięciu milionom dzieci z rodzin, których zbyt wysokie dochody nie kwalifikowały do programu Medicaid.
Organizacja
Za wyjątkiem funduszy Medicare i Medicaid Stany Zjednoczone nie mają jednego powszechnego systemu opieki zdrowotnej. Odpowiedzialność za własne zdrowie spoczywa na barkach obywateli lub, znacznie częściej, pracodawców. Kupują oni dla swoich pracowników prywatne ubezpieczenia zdrowotne lub tzw. plany zdrowotne w instytucjach HMO (Health Maintenance Organization). Około 62 proc. Amerykanów ma wykupione prywatne ubezpieczenie zdrowotne przez swoich pracodawców, a jedynie 9 proc. kupuje je samodzielnie.
Według danych z 2007 roku 15,3 proc. populacji, czyli około 45 milionów osób, nie miało wykupionego prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego i jednocześnie, ze względu na zbyt młody wiek czy zbyt wysokie zarobki, nie kwalifikowało się do żadnego z systemów publicznych. 10 milionów z tej grupy to osoby o nieuregulowanym statusie pobytu w Stanach Zjednoczonych, czyli nielegalni imigranci.
Organizacja usług medycznych
Finansowanie i organizacja udzielanych usług medycznych, obecność lub brak udziału własnego pacjenta w przypadku ubezpieczeń prywatnych zależy od wybranego zakresu ubezpieczenia, od zamożności i świadomości osoby ubezpieczonej. W przypadku ubezpieczeń kupowanych przez pracodawców, prawie zawsze istnieje możliwość rozszerzenia opieki i objęcia nią najbliższej rodziny.
W przypadku funduszu Medicare amerykańscy emeryci i osoby niepełnosprawne otrzymują dostęp do leczenia szpitalnego, ambulatoryjnego, a od 2006 roku mają również prawo do zwrotu części kosztów leków. Mimo oferowanego bardzo szerokiego zakresu usług, w związku z istnieniem mechanizmów ograniczających nadmierne korzystanie, np. współpłacenie, ponad 20 proc. korzystających z tego funduszu ma wykupione dodatkowe, prywatne ubezpieczenia zdrowotne.
Teoretycznie fundusz Medicaid w wielu stanach oferuje szerszy zakres opieki niż Medicare, lecz dostępny jest tylko u wybranych, akceptujących tego płatnika świadczeniodawców.
Finansowanie systemu
W 2007 roku 16 proc. PKB Stanów Zjednoczonych stanowiły całkowite wydatki na zdrowie. Blisko połowa z tego (45 proc.) to wydatki publiczne. Roczne wydatki na głowę mieszkańca w 2007 roku wyniosły 7290 USD. Drugi kraj w kolejności wydawania pieniędzy na zdrowie to Norwegia. Norweskie wydatki są jednak znacznie mniejsze – wynoszą 4763 USD na głowę mieszkańca.
Stany Zjednoczone to kraj wydający najwięcej na zdrowie ze środków publicznych. W 2007 roku Medicare kosztował budżet państwa 440 miliardów dolarów, co stanowiło 16 proc. wszystkich wydatków. Sumaryczne wydatki na systemy Medicaid opłacane z własnych budżetów stanowych w 2008 roku zamknęły się kwotą 204 miliardów dolarów. Fundusz SCHIP w 2007 roku kosztował amerykańskich podatników 5 miliardów dolarów.
Reforma
Jej głównym celem jest zahamowanie gwałtownego wzrostu kosztów opieki medycznej obserwowanych w ciągu ostatnich kilku lat, związanego zwłaszcza ze starzeniem się społeczeństwa. Kilka miesięcy temu była jeszcze rozważana opcja stworzenia narodowego ubezpieczyciela, ale ta propozycja nie została poparta nawet przez ugrupowanie prezydenta Obamy, twórcy tej reformy. Amerykański rząd chce powołania niezależnej organizacji, która wprowadzałaby mechanizmy ograniczające gwałtowny wzrost kosztów opieki. Szalenie istotne dla zahamowania wzrostu cen usług jest zahamowanie lawiny pozwów spowodowanych rzeczywistymi lub rzekomymi błędami lekarskimi i ograniczenie zasądzanych kwot odszkodowań.
Burza wokół reformy Obamy trwa od ponad dwóch lat. Nie zanosi się, by proponowane zmiany (patrz: ramka), nawet w tej okrojonej formie, zostały uchwalone w ciągu najbliższych miesięcy.
Główne cele projektowanej reformy
Dla ubezpieczonych:
• ograniczenie możliwości Towarzystw Ubezpieczeń udzielania odmowy obejmowania ochroną osób chorych;
• zakaz rozwiązywania umów ubezpieczenia, gdy ubezpieczony poważnie zachoruje;
• zwiększenie roli programów profilaktycznych;
• rozszerzenie zakresu ubezpieczenia pokrywającego koszty leków dla osób starszych.
Dla nieubezpieczonych:
• stworzenie „giełdy ubezpieczeń zdrowotnych” z łatwym dostępem dla wszystkich, co pozwoli na porównanie i wybór ubezpieczenia za odpowiadającą cenę;
• wprowadzenie ulg podatkowych dla osób indywidualnych i małych firm wykupujących ubezpieczenie dla pracowników;
• wprowadzenie ubezpieczenia o minimalnym zakresie, którego cena będzie kontrolowana przez państwo.
Nikt nie pyta Cię o zdanie, weź udział w Teście Zaufania!
To 5 najczęściej kupowanych leków na grypę i przeziębienie. Pokazujemy je w kolejności alfabetycznej.
ASPIRIN C/BAYER | FERVEX | GRIPEX | IBUPROM | THERAFLU
Do którego z nich masz zaufanie? Prosimy, oceń wszystkie.
Dziękujemy za Twoją opinię.