Peryndopryl

Nadciśnienie tętnicze jest bardzo poważnym problemem medycznym i społecznym dotykającym blisko
30 proc. dorosłych Polaków. Prawidłowo jest ono kontrolowane u niespełna 13 proc. chorych.
Skutkiem nieleczonego lub źle leczonego nadciśnienia tętniczego mogą być: choroba niedokrwienna i niewydolność serca, niewydolność nerek, udary mózgu i nagłe zgony.

Leczenie nadciśnienia tętniczego jest – poza nielicznymi wyjątkami – leczeniem farmakologicznym połączonym z przestrzeganiem zaleceń dotyczących trybu życia. Należy do nich redukcja masy ciała, unikanie spożywania nadmiernej ilości soli, rezygnacja z palenia tytoniu oraz zachowanie odpowiedniej aktywności fizycznej. Jednak podstawą terapii jest przyjmowanie leków przedciwnadciśnieniowych.

Długotrwałe leczenie
Nadciśnienie jest chorobą przewlekłą, w której trzeba przyjmować leki przez bardzo długi czas, często przez całe życie. Dlatego preparaty stosowane w tym schorzeniu muszą być dostosowane do stałego podawania, tak by nie zachodziła konieczność zmiany leczenia na skutek ewentualnych działań niepożądanych pojawiających się przy przewlekłym stosowaniu. Kiedy po podaniu danego leku uzyskuje się dobrą kontrolę ciśnienia tętniczego i nie obserwuje się objawów niepożądanych, najlepiej jest, by pacjent przyjmował ten lek stale. Zmiana
leku jest zawsze połączona z pewnym „zamieszaniem” – pacjent musi wtedy dokładniej obserwować swój organizm i częściej mierzyć ciśnienie, niekiedy też udać się na obserwację do szpitala.

Cechy dobrego leku
Dobry lek przeciwnadciśnieniowy powinien być zatem skuteczny, dobrze tolerowany i łatwy w stosowaniu. Skuteczność to zarówno obniżenie wartości ciśnienia o konkretne ilości mmHg, jak i działanie hipotensyjne, które utrzymuje się przez całą dobę, bez wahań. Istotna jest też skuteczność w redukcji ryzyka sercowo-naczyniowego i zapobieganiu powikłaniom.

Łatwość stosowania – wbrew pozorom – też ma bardzo duże znaczenie. Kiedy pacjent z jakichś względów nie przyjmuje leków regularnie, nie można mówić o właściwie prowadzonej terapii. Najlepiej zatem dobrać taki preparat, który można podawać na przykład raz na dobę i który nie wymaga przestrzegania specjalnych ograniczeń związanych z dietą. Warto też wybrać lek, dla którego zalecenia dotyczące przechowywania nie będą zbyt restrykcyjne. Pacjenci nie zawsze trzymają leki w odpowiednich warunkach, np. środki wymagające niskiej temperatury noszą ze sobą w kieszeni ubrania. Problem ten dotyczy szczególnie chorych w podeszłym wieku.

Dla większości pacjentów istotny jest też koszt terapii. Nie zawsze jest on związany z niską ceną leku. Zastosowanie jednego skutecznego, pozornie drogiego leku bywa bardziej opłacalne niż leczenie kilkoma tańszymi preparatami. Warto przy tym pamiętać, że w ten sposób znacznie ogranicza się działania niepożądane, których wachlarz dla kilku preparatów jest zazwyczaj szerszy niż dla pojedynczego leku.

Zindywidualizowane leczenie
Leczenie farmakologiczne nadciśnienia tętniczego zgodnie z obowiązującymi zaleceniami powinno być zindywidualizowane. Dobór konkretnego leku czy leków zależy od pacjenta (inny będzie np. u osoby starszej, a inny u kobiety w ciąży) i współistniejących chorób. Jest to istotne zwłaszcza w przypadku wyboru leku pierwszego rzutu, kiedy możemy kierować się profilem aktywności danego leku odpowiednim dla grupy chorych, do jakiej należy pacjent. Wybór ten mniej więcej w połowie przypadków okazuje się trafny.

Rodzaje leków
Ważnymi lekami stosowanymi w terapii nadciśnienia tętniczego są inhibitory konwertazy angiotensyny, hamujące powstawanie kurczącej naczynia angiotensyny II. Są to leki pierwszego rzutu stosowane w nadciśnieniu tętniczym połączonym z niewydolnością serca, niewydolnością nerek, cukrzycą oraz po przebytym udarze. Preparaty te wykorzystuje się również u osób z chorobą niedokrwienną serca.

Peryndopryl
Cennym lekiem należącym do tej grupy jest peryndopryl. Jest on prolekiem, którego aktywnym metabolitem jest peryndoprylat hamujący powstawanie angiotensyny II. Zmniejsza to opór obwodowy oraz obciążenie wstępne i następcze serca.

Niewątpliwym atutem tego leku jest jego całodobowe działanie w jednej dawce, co w praktyce oznacza: brak wahań ciśnienia, skuteczną kontrolę RR w godzinach porannych, przed podaniem kolejnej dawki leku.

Peryndopryl jest jednym z najdłużej działających inhibitorów konwertazy. Lek poprawia funkcję komór serca, powoduje cofanie się zmian strukturalnych tego narządu i naczyń oraz zmniejsza objawy kliniczne i poprawia tolerancję wysiłku w zastoinowej niewydolności krążenia. Wykazano, że lek zmniejsza ryzyko zgonu i zawału serca u pacjentów ze stabilną chorobą wieńcową, zmniejsza też liczbę hospitalizacji w tej grupie pacjentów.

Preparat działa również korzystnie na nerki, gdyż zwiększa przepływ nerkowy, nie wpływając na przesączanie kłębuszkowe, i zmniejsza hiperfiltrację kłębuszkową w przypadku nefropatii z towarzyszącym białkomoczem. Peryndopryl zmniejsza śmiertelność u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek, co – biorąc pod uwagę trudny niekiedy dostęp do leczenia dializami – ma dla tej grupy chorych ogromne znaczenie.

Zarejestrowanym w Polsce wskazaniem dla peryndoprylu jest też terapia skojarzona w celu zapobiegania nawrotom incydentów naczyniowo-mózgowych.

Tak wszechstronne i korzystne działanie leku wynika w dużej mierze z jego zdolności do poprawy struktury i funkcji naczyń krwionośnych. Wykazano, że u osób z nadciśnieniem peryndopryl korygował strukturę tętniczek i tętnic mózgowych oraz poprawiał sprężystość tętnic szyjnych. Co ciekawe, efekt ten był niezależny od redukcji ciśnienia tętniczego krwi. Lek również hamował procesy miażdżycowe w tętnicach szyjnych.

Połączenie z argininą
Interesującą formą preparatu jest nowe połączenie peryndoprylu z argininą. Znacząco poprawia to stabilność i trwałość leku, zmniejszając tym samym prawdopodobieństwo jego niewłaściwego stosowania, mniejszej skuteczności oraz gorszej tolerancji na skutek złego przechowywania. Niezgodne z zaleceniami przechowywanie leku może powodować szybszy rozpad substancji aktywnej, jej niewłaściwe uwalnianie czy nieprzewidziane reakcje chemiczne między substancją aktywną a składnikami tabletki substancjami znajdującymi się w jej otoczeniu. Nowa postać peryndoprylu z argininą, zachowując wszystkie właściwości lecznicze poprzedniej formy, dzięki większej stabilności daje gwarancję skuteczności, bezpieczeństwa i tolerancji w każdych warunkach.

Peryndopryl jest stosowany w dogodnej dla pacjenta pojedynczej dawce dobowej. Podobnie jak wszystkie leki sprzedawane na receptę powinien być przyjmowany zgodnie z zaleceniami lekarza.