NLPZ a nadciśnienie

Szacuje się, że ponad 40 proc. Polaków powyżej 65. roku życia cierpi na nadciśnienie tętnicze. Tylko u 1/3 uzyskuje się pozytywne rezultaty farmakoterapii.

Jednym z powodów niskiej skuteczności terapii nadciś­nienia jest ryzyko potencjalnych interakcji lekowych. Z taką sytuacją mamy do czynienia, np. gdy pacjent leczony na nadciśnienie przyjmuje niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ).

Interakcje
Zażywanie NLPZ w trakcie terapii hipotensyjnej może przyczynić się do częściowego zmniejszenia skuteczności leków stosowanych w nadciśnieniu tętniczym. Duże znaczenie ma także dawka i czas przyjmowania NLPZ. Im wyższa dawka leku i dłuższe leczenie, tym bardziej prawdopodobny jest wzrost ciśnienia krwi.

Najczęściej w interakcje z NLPZ wchodzą leki moczopędne, inhibitory konwertazy angiotensyny, beta-blokery i blokery receptorów angiotensyny II. Natomiast antagoniści kanału wapniowego i działające ośrodkowo leki obniżające ciśnienie wykazują mniejszą tendencję do wchodzenia w tego typu reakcje.

Podobnie leki z grupy NLPZ w różnym stopniu wpływają na obniżenie skuteczności leków hipotensyjnych. W jednym z badań stwierdzono, że indometacyna zmniejszała hipotensyjne działanie enalaprilu o niemal 50 proc., podczas gdy nie miała prawie żadnego wpływu na działanie nifedipiny. Indometacyna, naproksen i piroksikam znacznie wpływają na wartość ciśnienia krwi, zaś niskie dawki aspiryny (< 250 mg/dzień) bardzo słabo. Pacjenci w podeszłym wieku oraz z niewydolnością serca mogą być bardziej wrażliwi na powyższe interakcje.

Zalecenia
Mimo że całkowity wzrost ciśnienia wynikający ze wspólnego podania leków hipotensyjnych z NLPZ zazwyczaj wynosi do 10 mmHg, zachodząca interakcja może spowodować obniżenie o 50 proc. skuteczności leków na nadciś­nienie i znieść ich pozytywny efekt nasercowy. Regularne przyjmowanie NLPZ przez krótki okres (poniżej dwóch tygodni) nie stwarza ryzyka powstania klinicznie istotnego wzrostu ciśnienia krwi. Natomiast nawet krótkotrwałe przyjmowanie NLPZ może spowodować zaostrzenie niewydolności serca.

Leki moczopędne, inhibitory konwertazy angiotensyny, beta-blokery i blokery receptorów angiotensyny II wchodzą częściej w interakcje z NLPZ niż antagoniści kanału wapniowego i leki działające ośrodkowo. Zatem dla pacjentów stosujących przewlekle NLPZ i potrzebujących włączenia leków obniżających ciśnienie zaleca się stosowanie leków hipotensyjnych o niższym ryzyku interakcji z NLPZ.

Rozważenie alternatywnych leków przeciwbólowych, takich jak paracetamol, tramadol czy opioidowe leki przeciwbólowe, może być niezbędne u pacjentów wymagających środków analgetycznych, przy jednoczesnym braku możliwości zmiany stosowanych przez nich leków przeciwnadciśnieniowych.