To chyba jednak nie przez przypadek, ale także z powodu swoich walorów smakowych, pomidory zawojowały niemal cały świat.
Pomidory pochodzą z Ameryki Południowej i Środkowej. Uprawiali je już Inkowie i Aztecy 700 lat p.n.e. Za sprawą Konkwistadorów, którzy w XVI w. dopłynęli do Meksyku, pomidory dotarły do Hiszpanii, Portugalii, Włoch. Póśniej, dzięki królowej Bonie, także do Polski.
Odkryte przez Krzysztofa Kolumba, podbiły podniebienia Europejczyków i zrewolucjonizowały ich kuchnię. Te, uprawiane przez Indian prekolumbijskich, w niczym nie przypominały dzisiejszych. Były drobniutkie, wyglądały mało apetycznie. Służyły głównie jako składnik sosów, doprawianych ostrą czerwoną papryczką.
Francuzi do dziś nazywają je „jabłkami miłości”, Niemcy – „rajskimi jabłkami”, Włosi – „złotymi jabłkami”.
Początkowo uważano, że są trujące i uprawiano je wyłącznie jako rośliny ozdobne. To mylne przeświadczenie na temat pomidorów królowało w powszechnej opinii przez 300 lat. Dopiero w XIX w., najpierw w Stanach Zjednoczonych, a później w Europie, zaczęto je uprawiać na większą skalę, już jako roślinę jadalną. W ostatnich trzydziestu latach, wyhodowano wiele wartościowych odmian, odpornych na przeróżne choroby.
Dziś, w ciepłych krajach, pomidory owocują wiele lat. W Polsce, w klimacie umiarkowanym, uprawiane są jako roślina jednoroczna.
Owoce pomidora zakupionego w sklepie, niestety nigdy nie będą smakować tak, jak te wyhodowane przez nas samych. Należą one jednak do roślin, których uprawa pochłania wiele czasu i pracy. W czasie dojrzewania, potrzebują przede wszystkim wysokiej temperatury i dużej ilości światła słonecznego. Przy uprawie bardzo ważna jest też ziemia – lubią one glebę bogatą w próchnicę.
Dietetycy zalecają wprowadzenie pomidorów do diety przy: otyłości, cukrzycy, chorobach nerek i serca. Regulują one trawienie, działają antytoksycznie, lekko moczopędnie i przeczyszczająco.
Zawierają lykopen – aktywny antyutleniacz. Jest to bardzo trwały związek, który nie ulega rozkładowi podczas gotowania i konserwowania. Występuje w nich również kwas chlorogenowy i p-kumarynowy. Substancje te opóśniają procesy starzenia i zmniejszają ryzyko powstawania nowotworów.
Ponadto zawierają one m. in.: białko, węglowodany, błonnik, potas, fosfor, wapń, magnez, sód, żelazo, mangan, miedź, fluor, jod, karoten, cynk, wit.: A, B, B2, B3, B6, C i E; kwasy: pantotenowy, nikotynowy, foliowy, jabłkowy, cytrynowy, szczawiowy oraz biotynę.
Są niskokaloryczne – 100 g pomidorów dostarcza 15-20 kalorii.
*
oprac. ks*
pomidory po prowansalsku
dla 3 osób
Składniki:
- 4 duże, dojrzałe pomidory
- oliwa z oliwek
- 2 ząbki czosnku
- natka pietruszki
- 4 łyżki bułki tartej
- sól, pieprz.
Przygotowanie:
- Przetnij pomidory na dwie części, zawsze ruchem od czubka do spodu.
- Usuń nasiona i posyp wydrążone środki solą. Połóż miąższem na talerz.
- Na patelni rozgrzej oliwę. Włóż połówki pomidorów miąższem na patelnię, uprzednio otrząsając je z soku. Gdy się podsmażą, obróć je na wierzch i podsmaż od wierzchu.
- Przełóż pomidory do żaroodpornego naczynia. Dodaj przyprawy do smaku. Trzymaj w ciepłym miejscu.
- Na oliwę, w której smażyły się pomidory, wrzuć: pokrojony czosnek, posiekaną natkę pietruszki i bułkę tartą. Podsmaż całość. Polej pomidory. Tak przygotowane – włóż na kilka minut do rozgrzanego do 150°C piekarnika.
sałatka grecka
dla 3 osób
Składniki:
- 4 duże dojrzałe pomidory
- 2 cebule
- pół opakowania sera Feta
- koniecznie oliwa z oliwek
- suszone oregano
- ocet winny
- sól, pieprz.
Przygotowanie:
- Pokrój pomidory, cebulę i ser Feta w dużą kostkę.
- Delikatnie wymieszaj wszystkie składniki w salaterce.
- Dodaj oliwę z octem winnym oraz przyprawy do smaku. Sałatka najlepiej smakuje ze świeżą bułką i czerwonym, wytrawnym winem.