Indapamid

Nadciśnienie tętnicze zazwyczaj do pewnego momentu ma przebieg bezobjawowy, dlatego choroba ta bywa niekiedy nazywana „cichym zabójcą”.

Nadciśnienie tętnicze jest w Polsce bardzo rozpowszechnioną chorobą, gdyż cierpi na nie ok. 4-5 mln osób. Nadciśnienie tętnicze możemy podzielić na występujące w ok. 90% nadciśnienie pierwotne, tj. takie, którego przyczyna nie została ustalona oraz na występujące w pozostałych wypadkach nadciśnienie wtórne, którego przyczyny u danego pacjenta są znane. W przypadku nadciśnienia pierwotnego wpływ mają zarówno czynniki genetyczne np. warunkujące zaburzenia gospodarki lipidowej, jak środowiskowe w rodzaju diety, trybu życia, szkodliwych nawyków (jak palenie tytoniu bądź nadmierne spożywanie alkoholu).

Znanymi przyczynami nadciśnienia wtórnego są miąższowe i naczyniowe choroby nerek, guz chromochłonny, zespół Cushinga, koarktacja aorty, pierwotny aldosteronizm.Nadciśnienie tętnicze może być różnie nasilone. Powszechnie przyjętym podziałem jest klasyfikacja oparta o graniczne wartości ciśnienia skurczowego i rozkurczowego krwi.

Wyróżniamy w niej:

• nadciśnienie łagodne – 140/90 do 159/99 mm Hg,
• nadciśnienie umiarkowane – 160/100 do 179/109 mm Hg,
• nadciśnienie ciężkie – 180/110 mm Hg i powyżej.

Jeżeli ciśnienie nie przekracza wartości 120/80 mm Hg, mówimy o ciśnieniu optymalnym, gdy waha się między 120/80 a 129/84 mm Hg o ciśnieniu prawidłowym, a gdy od 130/85 do 139/89 o ciśnieniu wysokim prawidłowym. Jeżeli wartość ciśnienia skurczowego lub rozkurczowego przekroczy podane normy, pacjenta zaliczamy do grupy wyższej, czyli np. ktoś mający ciśnienie 120/97 mm Hg cierpi już na nadciśnienie.

Zwykle nie wiemy, że chorujemy

Nadciśnienie tętnicze zazwyczaj do pewnego momentu ma przebieg bezobjawowy, dlatego choroba ta bywa niekiedy nazywana „cichym zabójcą”. Najczęściej to, że pacjent ma podwyższone ciśnienie, wychodzi na jaw przypadkowo podczas wizyty w gabinecie lekarskim; ważną rolę pełni wykonywany podczas badania ogólnego pacjenta pomiar ciśnienia krwi.

Niewykryte, a zatem i nieleczone nadciśnienie prowadzi do uszkodzenia wielu ważnych narządów. Może dojść wówczas do choroby wieńcowej i zawału serca, udaru mózgu, uszkodzenia istoty białej mózgu, miażdżycy, przewlekłej niewydolności nerek, przerostu lewej komory serca i niewydolności krążenia, a także do uszkodzenia siatkówki.

Leczenie nadciśnienia tętniczego

W przypadku nadciśnienia wtórnego możemy pacjenta wyleczyć, usuwając przyczynę choroby. Gdy mamy do czynienia z nadciśnieniem pierwotnym, pozostaje przyjmowanie leków przeciw nadciśnieniowych oraz – jeżeli jest to możliwe – zmiana stylu życia. Zdarza się czasem, że sama zmiana diety (zwłaszcza ograniczenie spożycia soli kuchennej i tłuszczów zwierzęcych), zaprzestanie palenia tytoniu i zmniejszenie masy ciała oraz większa aktywność fizyczna normuje sytuację, niestety nie są to częste wypadki.

Bardzo istotną sprawą w leczeniu nadciśnienia tętniczego jest dobranie odpowiedniego leku. W większości przypadków dla pacjenta korzystne jest, kiedy ciśnienie obniżamy stopniowo – pamiętajmy, że organizm chorego zaadaptował się do funkcjonowania w warunkach podwyższonego ciśnienia krwi, a gwałtowne jego obniżenie może prowadzić np. do ataków dusznicy, zatrzymania diurezy czy niedokrwienia mózgu. Często stosowanymi lekami są ß-blokery, inhibitory konwertazy angiotensyny, 1-blokery, blokery kanału wapniowego i leki moczopędne.

Najchętniej stosowanymi lekami są ciągle beta-blokery i leki moczopędne (tiazydy). Ich efektywność jest niepodważalna. Jednym z chętniej stosowanych ze względu na korzystne działanie leków moczopędnych jest indapamid. Oprócz tego, że zwiększa wydalanie moczu, bezpośrednio rozszerza on naczynia krwionośne i zmniejsza wzmożoną wrażliwość naczyń na działanie katecholamin. Preparat ten obniża ciśnienie powoli, ale długotrwale, poza tym zmniejsza przerost lewej komory serca spowodowany nadciśnieniem. Nie ma szkodliwego wpływu na gospodarkę węglowodanową, dzięki czemu może być bezpiecznie stosowany u chorych z cukrzycą. Podobnie jednak jak wiele leków moczopędnych indapamid powoduje obniżenie stężenia potasu we krwi, może także wywołać podwyższenie poziomu kwasu moczowego – ważne zatem, by przyjmujący go pacjenci mieli oba te parametry kontrolowane. Indapamid obniża także stężenie jodu związanego z białkami.

Przeciwwskazaniami do jego stosowania są m.in. nadwrażliwość na lek, poważne zaburzenia czynności nerek, hipokaliemia i ciężkie uszkodzenie wątroby. Leku nie należy stosować także u chorych, u których występuje zaburzenie czynności tarczycy. Preparatu nie stosujemy u dzieci, a u kobiet ciężarnych tylko w przypadkach bezwzględnie koniecznych.

Lek dobrze i całkowicie wchłania się z przewodu pokarmowego osiągając maksymalne stężenie w osoczu po 12 godzinach. Jego dostępność biologiczna po podaniu doustnym wynosi niemal 100%, a pokarm nie wpływa na jej zmniejszenie. Lek jest wiązany z białkami osocza w ok. 75-80% do 79%. Okres półtrwania w surowicy krwi wynosi średnio 18 godzin. Stan wysycenia osiągamy po 7 dniach stosowania preparatu. Lek jest wydalany w ok. 60-70% z moczem w postaci metabolitów, w ok. 5% w postaci niezmienionej Z kałem jest wydalane ok. 22%.

Zwykła dawka dobowa wynosi od 1,25 do 2,5 mg na dobę dla tabletek o standardowym uwalnianiu, a 1,5 mg na dobę dla tabletek o uwalnianiu przedłużonym. Lek najlepiej jest przyjmować rano.
Indapamid jest lekiem stosunkowo bezpiecznym, gdyż nie jest on toksyczny w dawkach do 40 mg na dobę. Wprowadzenie preparatów zawierających indapamid dało lekarzom cenny oręż w walce z nadciśnieniem tętniczym, a pacjentom znacząco podniosło jakość życia. Wykaz preparatów dostępnych na rynku zamieszczony jest poniżej.

Wybór preparatów

W leczeniu nadciśnienia tętniczego stosowane są również inne leki, takie jak: inhibitory konwertazy angiotensyny (kaptopryl, enalapryl, prindopryl, cilazaprul itd.), które aktywnie ingerują w układ renina-angiotensyna (szczególnie zalecane u osób z cukrzycą oraz niewydolnością serca), blokery kanału wapniowego (werapamil, nitrendypina, felodypina, amlodypina), leki alfa-1 adrenolityczne (prazosyna, terazosyna), środki wpływające na podkorową regulację ciśnienia tętniczego (klonidyna, rilmenidyna).

#Preparaty zawierające substancję o nazwie międzynarodowej indapamide:

• Apo-Indap – tabletki powlekane o przedł. uwalnianiu 2,5 mg 30 tabl. (Apotex)
• Diuresin SR – tabletki powlekane o przedł. uwalnianiu 1,5 mg 30 tabl. (Polfarmex)
• Indapen – tabletki powlekane 2,5 mg 20 tabl. (Polpharma)
• Indapres – tabletki powlekane 2,5 mg 30 tabl. (Polfa Grodzisk)
• Indapsan – tabletki powlekane 2,5 mg 30 tabl., 60 tabl. (Sanofi Winthrop)
• Indix SR – tabletki powlekane o przedł. uwalnianiu 1,5 mg 30 tabl. (Pliva Kraków)
• Ipres long – tabletki powlekane o przedł. uwalnianiu 1,5 mg 30 tabl. (Schwarz Pharma)
• Tertensif SR – tabletki powlekane o powolnym uwalnianiu 1,5 mg 30 tabl. (Servier)

#Preparaty złożone zawierające substancję o nazwie międzynarodowej indapamide:

• Noliprel – tabletki, 30 tabl. (Servier)