Gdy pocą się stopy

Dolegliwość ta, nie dość, że bardzo uciążliwa, do tego jest nieprzyjemna dla nas samych i wszystkich znajdujących się w pobliżu. W większości przypadków można jej łatwo zaradzić.

To, w jakim stopniu Twoje stopy będą się pociły, rozstrzyga się między 15. a 25. r. ż. Właśnie wtedy, organizm wypracowuje sobie schemat działania związany z procesem wydalania potu. Pocenie się stóp zazwyczaj nasila się w okresie dojrzewania i utrzymuje na podwyższonym poziomie przez kolejne dwa lata. Po tym okresie wszystko powinno wrócić do normy – teoretycznie. Jednak nie zawsze tak się dzieje.

Gruczoły potowe
Samo pocenie się jest zjawiskiem naturalnym, pełniącym funkcję oczyszczającą i termoregulacyjną. W organizmie znajdują się dwa typy gruczołów potowych: apokrynowe i ekrynowe. Jest ich ok. 3 miliony. Gruczoły ekrynowe biorą udział w procesie regulacji cieplnej naszego organizmu. Gruczoły apokrynowe, zwane również zapachowymi, znajdują się pod pachami, w pobliżu narządów płciowych, odbytu oraz na całej powierzchni skóry. To właśnie one wytwarzają białawą wydzielinę, w skład której wchodzą białka, węglowodany i tłuszcze. Wieloletnie badania wykazały także, że to właśnie gruczoły apokrynowe wytwarzają feromony.

Co tak pachnie?
Pot składa się z wody, niewielkiej ilości potasu, sodu, mocznika i z produktów przemiany materii. W zasadzie jest on substancją bezwonną. Przykry zapach, to efekt rozkładu przez bakterie, zawartych w pocie produktów przemiany materii. Ilość wydalanego potu zależy od wieku, rasy, płci i samej wrażliwości na zmiany temperatury. Gruczoły potowe zdrowego człowieka wytwarzają dziennie ok. 1 litra potu. Jednak podczas nadmiernego wysiłku, przy wysokiej temperaturze lub pod wpływem stresu, organizm może wytworzyć o wiele więcej potu. Lekarze twierdzą, że nawet dziesięciokrotnie więcej.

Hiperhydroza stóp
Nadmierne pocenie (czyli hiperhydroza) stóp, to zjawisko tak popularne, jak zwykły kaszel czy ból gardła. Wieloletnie badania wykazały, że przy tej dolegliwości duże znaczenie odgrywają skłonności dziedziczne. Najczęściej dotyka ona mężczyzn. Osoby na nią cierpiące powinny myć stopy, nawet kilka razy dziennie, stosować lecznicze dezodoranty lub żele antyperspiracyjne. Systematyczne stosowanie antyperspirantów nie wywołuje skutków ubocznych. Działają one bowiem tylko powierzchniowo. W aptece można także dostać preparaty nowej generacji tzw. regulatory wydzielania potu, które spowalniają i kontrolują proces perspiracji.

Jak z tym walczyć?
Już nasze babcie wiedziały, jak sobie radzić z pocącymi się stopami. Warto spróbować kąpieli w naparze z szałwi lub kory dębu. Niektórzy stosują również mycie stóp wodą rozcieńczoną octem. Żadna z tych metod nie przyniesie jednak pożądanego efektu, jeśli nie będziesz przestrzegać podstawowych zasad higieny. Najważniejszą i chyba oczywistą sprawą jest codzienna zmiana skarpetek lub rajstop. Gdy o tym zapomnisz, nie ma się co dziwić, że stopy są wiecznie wilgotne i nieładnie pachną. Kolejna ważna sprawa to buty. Przy ich kupnie powinnaś raczej zapomnieć o oszczędnościach i zdecydować się na droższe, ale za to „zdrowsze”. Buty ze sztucznych tworzyw, nawet po krótkim czasie od włożenia – będą wydzielać niemiły zapach. Podobnie jest ze skarpetkami. W miarę możliwości staraj się chodzić w bawełnianych, gdyż skarpetki z tworzyw sztucznych blokują przepływ powietrza i stopy zaczynają się „gotować”.

Interwencja chirurga
W szczególnie ciężkich przypadkach lekarz może zaproponować chirurgiczne pozbycie się problemu. Polega to na zablokowaniu znajdujących się na podbiciu stóp gruczołów potowych. Dzięki temu wydzielanie potu zostaje ograniczone do minimum. Pamiętaj jednak, że taki zabieg może wiązać się z pooperacyjnymi komplikacjami, tj. zakażenie czy nawet utratą czucia.