Długie dojazdy szkodzą

Naukowcy z Uniwersytetu Waszyngtońskiego w St. Louis w stanie Missouri przeprowadzili badania, z których wynika, że osoby, które dłużej dojeżdżają do pracy samochodem są bardziej narażone m.in. na otyłość i różne zaburzenia metaboliczne.

Wyniki, przeprowadzonego na 4297 mieszkańcach 11 hrabstw stanu Teksas, badań amerykańskich naukowców zostały opublikowane w prestiżowym piśmie „American Journal of Preventive Medicine”.

Kierująca badaniami dr Christine M. Hoehner twierdzi, że dostarczają one ważne dane o potencjalnych czynnikach odpowiedzialnych za zależność między czasem spędzonym za kierownicą samocodu, a ryzykiem zgonu z powodu choroby układu krążenia.

U ochotników sprawdzano wydolność krążeniowo-oddechową, oceniano nadwagę i otyłość poprzez wyliczenie wskaźników masy ciała (BMI), mierzono obwód talii (wskaźnik otyłości brzusznej), poziom trójglicerydów we krwi (związków tłuszczowych mających wpływ na ryzyko chorób serca), poziom glukozy na czczo, poziom lipoprotein wysokiej gęstości (HDL) oraz ciśnienie tętnicze krwi. Przeprowadzano również wywiad, na podstawie którego określano m.in. częstość podejmowania wysiłku fizycznego w trakcie ostatnich trzech miesięcy.

Okazało się, że badani, którzy w drodze do pracy pokonywali dłuższe dystanse za kierownicą samochodu mieli zmniejszoną wydolność krążeniowo-oddechową, wyższy wskaźnik masy ciała (BMI), większy obwód pasa oraz wyższe ciśnienie tętnicze. Bardzo wyraźnie był także widoczny związek pomiędzy spędzaniem długiego czasu w samochodzie, a brakiem jakiejkolwiek aktywności fizycznej.

Ci, którzy mieli do pracy ponad 24 km rzadziej uprawiali umiarkowane lub intensywne ćwiczenia, częściej też cierpieli na otyłość. Większa odległość do pracy wiązała się z większym BMI oraz szerszą talią nawet po uwzględnieniu ćwiczeń fizycznych, co oznacza, że przyczynia się ona ogólnie do mniejszego wydatkowania energii.

Pokonywanie do pracy dystansu ponad 16 km wiązało się natomiast z ryzykiem nadciśnienia tętniczego.