Trądzik różowaty

Trądzik różowaty


Leczenie trądziku różowatego jest przewlekłe i wymaga ogromnego zdyscyplinowania oraz systematyczności ze strony pacjenta. Szczególnie we wstępnej fazie choroby najważniejszą rolę odgrywają działania profilaktyczne, które na tym etapie ukierunkowane są na właściwą pielęgnację skóry.

Trądzik różowaty (rosacea) jest stosunkowo częstą, przewlekłą dermatozą dotyczącą, według różnych statystyk, od 1 do 10 proc. populacji. Etiopatogeneza tego schorzenia jest złożona i nadal nie w pełni wyjaśniona. Według większości autorów, rozwój trądziku różowatego jest zależny od czynników genetycznych i środowiskowych. Wśród najważniejszych z nich należy wymienić zaburzenia naczynioruchowe w obrębie skóry oraz nieprawidłową funkcję gruczołów łojowych. W ostatnim czasie podkreśla się także istotną rolę nużeńca (demodex folliculorum) i drożdżaków (głównie pityrosporum) w powstawaniu zmian skórnych w przebiegu trądziku różowatego. Dodatkowe elementy, które sprzyjają wystąpieniu tej choroby, to: nieprawidłowości ze strony przewodu pokarmowego (głównie niedokwaśność soku żołądkowego) i zaburzenia wewnątrzwydzielnicze.

Objawy
Trądzik różowaty dotyczy osób w wieku dojrzałym, szczególnie kobiet w okresie menopauzy. Zmiany skórne zwykle dotyczą twarzy, rzadziej występują na owłosionej skórze głowy, za uszami, na bocznych powierzchniach szyi, na dekolcie i w górnej części tułowia.

Pierwsze objawy to rumień naczynioruchowy i pajączkowate rozszerzenia naczyń włosowatych (teleangiektazje). W kolejnej fazie choroby zaczynają pojawiać się na skórze czerwone grudki i krostki, którym zwykle towarzyszy świąd lub pieczenie. Stadium najbardziej zaawansowane przybiera postać zapalnych guzów i nacieków. Rozpoznanie trądziku różowatego opiera się głównie na kryteriach klinicznych.

W przebiegu trądziku różowatego wyróżniamy następujące postacie kliniczne: rumieniowo-naczyniową, grudkowo-krostkową, a także trądzik różowaty oczny, skupiony, posterydowy, piorunujący. Zostały one scharakteryzowane w ramce obok.

Ogólne wskazania
Leczenie trądziku różowatego jest przewlekłe i wymaga ogromnego zdyscyplinowania oraz systematyczności ze strony pacjenta. Szczególnie we wstępnej fazie choroby najważniejszą rolę odgrywają działania profilaktyczne, które na tym etapie ukierunkowane są na właściwą pielęgnację skóry.

Przy rozpoznanym trądziku różowatym należy zrezygnować z używania mydeł i zbyt silnych detergentów, nieenzymatycznych peelingów i toników alkoholowych. Mężczyźni powinni unikać stosowania wody po goleniu. Wszystkie produkty używane do makijażu i demakijażu powinny być przeznaczone dla skóry wrażliwej. Warunek ten powinny też spełniać pozostałe środki stosowane do pielęgnacji skóry. Bardzo ważna w tym okresie jest ochrona skóry przed promieniowaniem słonecznym oraz unikanie sytuacji, w których może dojść do podrażnienia skóry przez czynniki atmosferyczne. Z tego względu bardzo ważne jest używanie odpowiednich preparatów chroniących przed promieniowaniem UVA i UVB. Wysokość SPF powinna wynosić powyżej 15, a według niektórych źródeł – najbardziej odpowiedni jest SPF nie mniejszy niż 30. Przy doborze wysokości filtra należy uwzględnić prowadzony tryb życia i indywidualne narażenie na działanie słońca. Zastosowanie działań profilaktycznych może zapobiec rozwojowi utrwalonych zmian rumieniowych i dalszemu rozwojowi pełnoobjawowego trądziku różowatego, lub też – w postaciach bardziej nasilonych – zwiększyć skuteczność terapii farmakologicznej.

Trądzik różowaty ma zwykle charakter przewlekły lub nawrotowy. U kobiet nawroty i zaostrzenia często mają związek z przestrojeniem hormonalnym (w okresie menopauzy, w czasie ciąży, miesiączki i jajeczkowania).

Leki
W leczeniu miejscowym trądziku różowatego najlepiej sprawdzają się preparaty zawierające metronidazol w stężeniu 0,5-2%, które w zależności od typu i wrażliwości cery stosujemy w postaci żelu lub kremu. Polecane są również preparaty miejscowe zawierające inne antybiotyki (np. klindamycynę lub erytromycynę).

Do stosowania miejscowego w trądziku różowatym można zalecić także środki z grupy retinoidów. Należy do nich izotretinoina, która działa hamująco na powstałe stany zapalne, zwłaszcza w zaawansowanej fazie choroby. Miejscowe retinoidy należy stosować jednak bardzo ostrożnie, ze względu na ryzyko podrażnienia skóry, i wyłącznie pod kontrolą lekarza.

W zmianach niepoddających się miejscowej terapii, w leczeniu stosuje się doustne antybiotyki lub retinoidy (lek z wyboru w postaci przerosłej). Terapia doustna ma charakter przewlekły i powinna być przeprowadzana pod kontrolą badań laboratoryjnych.
Podsumowując, należy podkreślić, iż trądzik różowaty stanowi ogromny problem dla wielu pacjentów. Choroba ta wymaga zindywidualizowanego i dobranego optymalnie do podtypu klinicznego, nasilenia zmian skórnych oraz czynników współistniejących, leczenia oraz odpowiedniej pielęgnacji skóry.


Czynniki znacznie nasilające objawy

• wysoka temperatura (gorące napoje, potrawy, para wodna podczas gotowania)
• ultrafiolet
• czynniki atmosferyczne (słońce, wiatr, mróz)
• spożywanie pikantnych potraw
• alkohol
• stres
• intensywne ćwiczenia fizyczne
• korzystanie z sauny
• kosmetyki zawierające: alkohol etylowy, alkohol benzylowy, glikol propylenowy, laurylosiarczan sodu, alfa-hydroksykwasy; silne detergenty, nieenzymatyczne pilingi


Postacie kliniczne trądziku różowatego

• Postać rumieniowo-naczyniowa
Występuje u ponad 80 proc. wszystkich przypadków rosacea. Cechuje się początkowo przemijającym napadowym zaczerwienieniem skóry, które z biegiem czasu ulega utrwaleniu. Dodatkowo pojawiają się teleangiektazje. Zmiany skórne mają charakter symetryczny, występują w środkowej części twarzy, nosa, czoła oraz na policzkach. W rzadkich przypadkach dotyczą także oczu i dekoltu. Pierwsze objawy pojawiają się pomiędzy 30. a 50. rokiem życia. Zmianom skórnym często towarzyszą dolegliwości subiektywne w postaci pieczenia i uczucia nadmiernego napięcia skóry.

• Postać grudkowo-krostkowa
Charakteryzuje się utrwaleniem rumienia, na położu którego pojawiają się grudki i krosty. W tym stadium u niektórych pacjentów dołączają się objawy zapalenia spojówek. Wiąże się to z łzawieniem, pieczeniem oczu, nietolerancją światła
oraz obrzękiem powiek.

• Rzadkie postacie
– Trądzik różowaty oczny
U około 60 proc. pacjentów z trądzikiem różowatym występują objawy oczne, takie jak zapalenie spojówek, zapalenie brzegów powiek, zapalenie tęczówki
lub rogówki.

  • Trądzik różowaty skupiony
    W tej odmianie, poza typowymi dla trądziku różowatego zmianami, pojawiają się duże cysty, martwicze guzki wykazujące tendencję do zlewania się w większe ogniska. Zmiany najczęściej lokalizują się
    na czole lub policzkach.

  • Trądzik różowaty posterydowy
    Obraz podobny do trądziku różowatego może rozwinąć się po przewlekłej miejscowej kortykosteroidoterapii.

  • Trądzik różowaty piorunujący
    Pojawia się nagle, lokalizuje się w środkowej części twarzy. Są to ostrozapalne guzki, guzy i krostki
    na podłożu rumieniowym.

4.6/5 - (82 votes)

Leave a Comment

POLECANE DLA CIEBIE

START TYPING AND PRESS ENTER TO SEARCH