Opatrunki na odleżyny


Odleżyna to ognisko martwicy przechodzące w owrzodzenie skóry. Powstaje jako efekt dwóch procesów: zamknięcia światła naczyń krwionośnych przez ciśnienie działające z zewnątrz i śródnabłonkowych uszkodzeń w mikrokrążeniu przez siły ścinające.

Każdy pacjent w chwili przyjęcia na oddział szpitalny podlega ocenie pod kątem zagrożenia odleżynami. Na powstawanie odleżyn mają wpływ czynniki wewnętrzne, takie jak: stan ogólny chorego i jego odżywienie, typ budowy ciała, stopień unieruchomienia, nietrzymanie moczu lub stolca, czynniki neurologiczne (np. brak czucia bólu), czynniki naczyniowe (np. cukrzyca, miażdżyca). Istotne są także czynniki zewnętrzne: ogólny stan skóry oraz działające na nią ciśnienie, tarcie i siły ścinające.

Profilaktyka
W profilaktyce odleżyn stosuje się szereg kompleksowych działań i zabiegów, które mają zmniejszyć ryzyko ich powstawania. Należy tu uwzględnić następujące elementy: poprawę aktywności chorego, uświadomienie mu konieczności zmian pozycji, kontrolę objawów, stabilizację pozycji ciała przy pomocy odpowiednich podpórek, zapewnienie dostępu powietrza do skóry (eliminacja gumowych lub plastikowych podkładów), obserwację stanu skóry, unikanie urazów, odpowiednią bieliznę pościelową i osobistą (bez szwów, zgrubień itp.), krótko przycięte paznokcie, jednorazowe kaczki i baseny.

Bardzo ważnym elementem profilaktyki jest właściwa pielęgnacja skóry przy użyciu mydła o neutralnym pH 5,5, natłuszczanie jej oliwką, a także stosowanie specjalnych materacy.

Zasady leczenia rany odleżynowej
Na podstawie licznych badań i obserwacji sformułowano cechy, jakie powinien spełniać idealny opatrunek. Powinien on: utrzymywać wysoką wilgotność pomiędzy nim a raną, usuwać nadmiar wysięku i toksycznych cząstek, nie przylegać do rany, być nieprzepuszczalnym dla bakterii, pozwalać na prawidłową wymianę gazową, utrzymywać właściwą temperaturę, być nietoksycznym i niealergizującym. Ponadto w czasie zmiany opatrunku nie powinno dochodzić do uszkodzenia nowo powstałych tkanek.

Stosowane obecnie preparaty występują w postaci płytek (jedno- i dwuwarstwowych) lub pasty. Dwuwarstwowa płytka zwykle składa się z ochronnej warstwy zewnętrznej. Ma ona za zadanie zabezpieczać przed dostępem płynów, bakterii, stolca lub moczu. Wewnętrzna płytka to część reaktywna, przylegająca do rany. Płytki jednowarstwowe nie posiadają warstwy zewnętrznej. Z kolei opatrunki w postaci pasty są przygotowane fabrycznie w specjalnych tubach lub aplikatorach.

Znajdujące się obecnie na rynku opatrunki można podzielić na kilka grup (patrz ramki).


  • Opatrunki absorpcyjne (Actisorb Plus, Kaltocarb, Lyofoam C)Są to opatrunki pochłaniające zapach i wydzielinę. Ich składnikami są: węgiel aktywowany, srebro lub alginian. Węgiel aktywowany pochłania zapachy i wiąże bakterie na swojej powierzchni, zaś srebro ma właściwości bakteriobójcze.
  • Hydrożele (Aqua-gel, Curiosin, Granugel, Hydrosorb, Intrasite gel, NU gel, Sterigel) W skład tego typu opatrunków wchodzą nierozpuszczalne polimery metakrylatów z grupami hydrofilowymi pochłaniające wodę. Działanie hydrożeli polega na oczyszczaniu ran z tkanek martwiczych dzięki nawodnieniu i zapoczątkowaniu procesu autolizy. Ponadto utrzymują one wilgotne środowisko rany, a także zmniejszają jej bolesność poprzez ochłodzenie miejsca nałożenia opatrunku.
  • Hydrokoloidy (Comfeel, Granuflex, Hydrocoll, Tegasorb) Składnikami hydrokoloidów są elastomery, karboksymetyloceluloza, polisacharydy i proteiny. Tworzą one charakterystyczną formę opatrunku w postaci samoprzylepnej żelowej substancji. W reakcji z wysiękiem wewnętrzna warstwa opatrunku zwiększa swoją objętość, tworząc miękki żel. W takim środowisku mogą zachodzić procesy oczyszczania, ziarninowania i naskórkowania. Tego typu opatrunki utrzymują optymalną wilgotność i temperaturę, obniżają pH rany, co hamuje rozwój drobnoustrojów.
  • Granulaty (Acudex, Debrisan, Jodosorb) Granulaty są pierwszymi opatrunkami aktywnymi wprowadzonymi do lecznictwa. Wchodzące w ich skład ziarna polisacharydów mają właściwości hydrofilne. Opatrunki te pochłaniają wysięk oraz wspomagają oczyszczanie rany.
  • Alginiany (Kaltogel, Kaltostat, Sorbalgon, Sorbsan) Sole sodowe i wapniowe kwasu alginowego są składnikami aktywnymi opatrunków alginianowych. Włókna alginianów w środowisku rany przekształcają się w hydrofilowy żel oczyszczający i zapobiegający wysuszaniu rany. Utrzymują środowisko wilgotne, przyspieszają powstawanie ziarniny i epitelizację.
  • Hydrowłókna (Aquacel, Versiva) Składnikiem hydrowłókien jest karboksymetyloceluloza. Po wchłonięciu wysięku tworzą one delikatny, miękki żel dokładnie wypełniający dno rany. Opatrunek zatrzymuje wysięk wraz z bakteriami wewnątrz struktury opatrunku, tworzy wilgotne, korzystne środowisko w ranie, przyspieszające proces gojenia, obniża pH rany, co hamuje rozwój drobnoustrojów.
  • Opatrunki poliuretanowo-piankowe (Allevyn, Combiderm, Lyofoam, Mepilex, Tielle) Ten typ opatrunku zawiera hydrofilną poliuretanową piankę o nierównej powierzchni lub polidimetylosiloksan. Jedna strona opatrunku dzięki opracowaniu termicznemu może absorbować płyn na zasadzie naczyń włosowatych. Utrzymując wilgotne środowisko rany, zapewnia warunki do stymulacji autolizy i angiogenezy.
  • Opatrunki złożone (Combiderm, Fibracol, Tender Wet, Tielle, Versiva) Zostały opracowane w celu połączenia korzystnych działań różnych rodzajów opatrunków aktywnych. Zawierają one alginian sodowo-wapniowy i kolagen wołowy. Te opatrunki są rozpuszczalne w płynie tkankowym, utrzymują wilgotne środowisko i nie wymagają usuwania z rany. Pochłaniają wysięk i utrzymują neutralne pH, a także doprowadzają do aktywacji fibroblastów.
  • Opatrunki półprzepuszczalne (Bioclusive, Cutifilm, Hydrofilm, Opsite) Cienkie warstwy poliuretanu pokryte warstwą akrylową tworzą opatrunek o gładkiej powierzchni, przypominającej błonę filmową. Chroni ona przed wtórnym zakażeniem i mechanicznym podrażnieniem gojących się ran. Opatrunki te są przepuszczalne dla gazów i wody, ale nie dla innych płynów.
4.9/5 - (192 votes)

Nikt nie pyta Cię o zdanie, weź udział w Teście Zaufania!

To 5 najczęściej kupowanych leków na grypę i przeziębienie. Pokazujemy je w kolejności alfabetycznej.

ASPIRIN C/BAYER | FERVEX | GRIPEX | IBUPROM | THERAFLU

Do którego z nich masz zaufanie? Prosimy, oceń wszystkie.
Dziękujemy za Twoją opinię.

Leave a Comment

POLECANE DLA CIEBIE

START TYPING AND PRESS ENTER TO SEARCH