Lepiej omijać ją z daleka

Większość ludzi traktuje grypę jako jeszcze jeden rodzaj przeziębienia nieprzyjemny, ale niegroźny.

Tymczasem to ostra choroba zakaźna, wywoływana przez wirusy. Atakuje ludzi w każdym wieku i może pojawić się w każdym miejscu kuli ziemskiej. Potrafi mieć niebezpieczny przebieg i jeszcze bardziej niebezpieczne powikłania.

Pisaliśmy już w poprzednim numerze naszego kwartalnika na temat różnic między przeziębieniem i grypą. Staraliśmy się także przekonać naszych Czytelników do odpowiedniej profilaktyki. Dziś chcielibyśmy opowiedzieć o historii tej jednej z najstarszych chorób na świecie, jej specyfice i groźnych następstwach lekceważenia grypy.

Wiekowy wirus
Pierwsze doniesienia o epidemiach pochodzą z V wieku p.n.e. ale oprócz opisu objawów niewiele możemy się jeszcze z nich dowiedzieć. Doskonale za to opisane są pandemie z czasów nam znacznie bliższych, takie jak tak zwany „atak hiszpanki” w 1918 roku, który pochłonął niewiarygodną liczbę… 40 milionów ofiar! Na „azjatkę” w 1957 roku zmarło milion osób, jedenaście lat później kolejna epidemia zwana „Hong-Kong” pochłonęła 700 tysięcy ofiar. Wirus grypy jest dlatego tak groźny i trudny do opanowania, ponieważ łatwo ulega mutacjom, jest bardzo wytrzymały i niezwykle zaraźliwy. Stąd tak rozległe epidemie i wciąż nierozwiązany problem. W większości przypadków wirus przenoszony jest poprzez ślinę i katar, rozpylany przez chorego podczas kaszlu, kichania, a nawet rozmowy. Możliwe jest jednak również zakażenie przez zawierające wirus chusteczki do nosa lub ubranie. Najłatwiej zarazić się od osoby będącej w początkowym stadium infekcji, chociaż chory może zakażać nawet przez 7-9 dni od momentu, w którym rozpoczęła się grypa. Wirus jest podatny na „przenosiny” z organizmu do organizmu w zastraszającym tempie. Jedna chora osoba, lecąc 5 godzin samolotem jest w stanie zarazić 80% współpasażerów! Niejednokrotnie opisywano tego typu przypadki. Z tego punktu widzenia, HIV przy wirusie grypy to niewinny osesek.

Grupa ryzyka
Najbardziej narażone środowiska na zakażenia to oczywiście lekarze, ale także: nauczyciele, personel domów opieki, osoby, które przebywają w dużych skupiskach (żołnierze, policjanci, pracownicy dużych zakładów pracy). Szczególnie uważać powinny – osoby powyżej 65. roku życia, pacjenci z przewlekłymi chorobami układu oddechowego (astma), wydalniczego (nerki) i krążenia oraz pacjenci mający kłopoty z metabolizmem (cukrzyca, mocznica). Ponadto – dzieci od 6 miesięcy do 18 roku życia, otrzymujące przewlekłą terapię salicylową (aspirynową), osoby o obniżonej odporności, pacjenci, u których wykryto nowotwory.

Powikłania
Nieleczona grypa często prowadzi do groźnych powikłań. Należą do nich: zapalenie płuc, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie mięśni, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu. Powikłania te nierzadko powodują śmierć chorego lub groźne, często nieodwracalne skutki, takie jak na przykład osłabienie lub nawet utrata słuchu, wady serca, uszkodzenia krtani i oskrzeli. Przykładowo – nawet w tak rozwiniętym kraju jak USA, corocznie umiera na grypę około 20 tysięcy pacjentów. Oczywi-ście największe ryzyko występuje u ludzi starszych lub osłabionych chorobami płuc i serca.

Szczepionki
Pisaliśmy już w poprzednim numerze o szczepionkach. Warto jednak wiedzieć, że mimo, iż zmniejszają one ryzyko zachorowania o co najmniej 70%, są osoby, które zdecydowanie szczepionki przyjmować nie powinny. Należą do nich:

• pacjenci z zaawansowaną ostrą chorobą,
• z zaostrzeniem choroby przewlekłej,
• osoby uczulone na białko jaja kurzego,
• dzieci w wieku poniżej 6 miesięcy.

Istnieją także pacjenci reagujący uczuleniowo na niektóre rodzaje szczepionek. Tak więc profilaktyka wydaje się być najważniejszą formą walki z grypą, a najlepiej czynniki ryzyka, po prostu omijać z daleka.

#Nieleczona grypa często prowadzi do groźnych powikłań. Należą do nich:

• zapalenie płuc, zapalenie
• mięśnia sercowego,
• zapalenie mięśni,
• zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu.